Kasane voedert bandieten aan de krokodillen

Vandaag begon in mineur. We maakten ons allemaal zorgen om de nummerplaat van Didier. En we moesten nu net het lange eind rijden door de Caprivistrip. Er zou wel politie rondrijden. En er staat wellicht nog militaire bewaking aan de brug over de rivier. We waren nog geen vijf minuten vertrokken toen alle zorgen van de baan waren: een jongentje stond ons op te wachten.

De rit door de Caprivi was uitermate saai. Af en toe passeerden we kleine nederzettingen, maar voor de rest was er echt niets te beleven langs deze kaarsrechte asfaltweg.

Toen we Katima Mulilo naderden, begonnen we verkopers te zien die langs de weg hun crafts stonden te verkopen. Bij de derde artiest stopten we. Er stonden heel mooie olifanten tussen zijn werken.

 

De grote olifant was snel de onze.

Terwijl we nog wat andere zaken kochten, kwam de hele gemeenschap kijken. Ze toonden zich tevreden over de gedane zaken.

In Katima Mulilo hebben we eindelijk terug kunnen tanken. En dan zijn we naar het mooie crafts center gegaan, waar de dames zich geheel hebben laten gaan. Maar het dient gezegd: hier is prachtig werk te koop!

De kritische punten van deze rit waren voorbij: nu moesten we alleen nog de resterende 120km afleggen naar Kasane. Aan de grenspost hadden we GSM dekking en konden we beginnen bellen voor logies. Oei!! Kasane zat propvol toeristen en elke plek die we probeerden, zat volgeboekt. Uiteindelijk hadden kregen we een plekje te pakken in de Kubu Lodge. We probeerden ook nog een boottrip te regelen op de rivier, maar dat lukte niet meer. Daarvoor waren we een uurtje te laat in Kasane.

Toen we aankwamen in de Kubu Lodge, werd onze auto onmiddellijk geïnspecteerd door de apen. In de receptie van de lodge vielen we erg uit de toon. Dit was een héél exclusieve instelling. Enkele huisjes staan er in een perfect gemillimeterd gazon en bieden schitterend uitzicht op de rivier. Maar de camping was heel wat minder exclusief. We ergerden ons aan de betonharde ondergrond.

Rond zonsondergang kwamen onze bewakers zich voorstellen. Door de stijgende criminaliteit is men hier begonnen met 24u/dag bewaking tegen de dieven die vanuit Zimbabwe de rivier oversteken. De bewakers waren niet gewapend, maar dat is niet nodig want “als we er eentje zien, jagen we hem de rivier in en eten de krokodillen hem op”

Dit kon de pret niet bederven: in Kasane kochten we véél lekker eten, champagne en ijs en voor het eerst sinds lange tijd stond er ’s avonds eens geen kip of worst op het menu. De stukjes rund smaakten heerlijk.

Geef een reactie