Vandaag kwam er geen wekker aan te pas om ons uit bed te krijgen. We zouden immers een lekker luie rustdag houden, hier in Omaruru. De dag begon met een kleine valse noot: het verschrikkelijk slechte ontbijt, dat de komende dagen voor deftige diarree zou zorgen.
Meteen werd de internetverbinding aangesproken om te kijken of er nieuwe berichten op onze website geplaatst waren. Het lukte zelfs om enkele foto’s online te zetten.
- Reisgidsen lezen.
- Berichtjes van de site lezen.
- Enkele zekeringen van de auto’s repareren.
- De was doen.
- Compressor testen voor opblazen van de banden.
- Voor we het beseften, was het middag.
Liefde is…
In de namiddag gingen we op souvenirjacht, maar dat viel nogal tegen. Er waren twee souvenir-shops. De ene was in handen van een oude, uiterst antipathieke, Duitse dame. De andere shop was een degelijk gemanaged fabriekje waar met de kettingzaag, Dremel boortjes, persluchttoestellen en andere technologie “artisanale kunst” geproduceerd werd.
Gelukkig ontmoetten we een sympathieke venter, die naar eigen zeggen de miserie in Zimbabwe ontvlucht was en hier probeerde aan de kost te komen met de verkoop van kleine spulletjes uit kralen en ijzerdraad.
In de late namiddag zijn we uitgebreid gaan winkelen in de gigantische lokale sparwinkel, waar we allerhande lekkers vonden. Vanavond zou er zelfs champagne vloeien in het Omararuru Rest and Caravan Park.
Het eten werd een waar festijn voor iedereen.
De kids vonden het kei-OK.
Traditiegetrouw werd er vlak voor het slapengaan warme chocomelk geserveerd voor de kindjes.
En toen hebben we nog naar de foto’s gekeken.
