We hadden vandaag een lange rit voor de boeg. De ambitie was op tot in Bridge camp te geraken, 380km rijden. We wisten intussen dat de wegen in Zambia voor de nodige verrassingen kunnen zorgen en namen dus geen risico.
Even buiten Chirundu moesten we nog eens halt houden voor een politiecontrole. Of ik vandaag al naar de kerk geweest was, was de eerste vraag die ik van de beleefde agent voor de voeten geschoven kreeg. Te verbijsterd om te antwoorden, schudde ik van neen. “Bent u adventist misschien? Of moslim?”. Hier had ik helemaal geen antwoord meer op. “Drive in peace, my son.”. Man, er zijn momenten dat ik ontzettend van Zambia begin te houden.
Onderweg passeerden we in Lusaka. De vrees dat alle winkels gesloten zouden zijn op deze zondag, bleek ongegrond. We konden dus terug een mooie voorraad inslaan. We hadden echter ook kwacha’s nodig. Wisselkantoren waren niet open, maar de derde geldautomaat die ik probeerde, gaf me twee miljoen. Joepie, we konden weer verder.
Toen we eindelijk in Luangwa aankwamen, waren we wel onder de indruk van het decor. Dit was zonder twijfel de smerigste plek die we op deze reis al gezien hadden. Rechts van de weg allerhande stalletjes, links bergen afval. Enkele kilometer verder vonden we Bridge Camp.
De eigenaar stond poepeloerezat achter de toog. Van op het terras hadden we een schitterend uitzicht op de Luangwarivier dat echter volledig ontsierd werd door het zwembad dat vol algen zat. Ook de camping was totaal afgeleefd en van zodra we begonnen te koken, stonden kinderen om eten te bedelen.
Gelukkig moeten we hier slechts één nacht blijven. Ook al ligt deze camping perfect op weg tussen South Luangwa National Park en Lusaka, hier keren we in geen geval nog terug.
