Vegetariër in tweede lijn

Vannacht hebben we heerlijk geslapen. We hadden voor vandaag niet veel op het programma, waardoor we rustig konden uitslapen, rustig de tentjes afbreken, rustig een douche nemen in ons privé sanitair en dan rustig te gaan ontbijten. Net zoals gisterenavond was het eten echt niet te vreten, maar onze eigen voorraad was op. We hadden dus geen alternatief.

Gisteren hebben we besloten om vandaag al terug te keren richting Chirundu om morgen de lange tocht richting South Luangwa in te zetten. In theorie is het niet onmogelijk om recht door het park naar de T4 te rijden, maar dat traject durf ik niet te rijden met slechts één gammele wagen.

Na terug een lastige rit van bijna 3 uur (48km!!) stonden we aan de deur van de Zambezi Breezers. We hadden terug één blokje GSM ontvangst en vernamen dat de verzekeringen aan het werken waren aan de repatriëring van Catharina & C°. Plaats vinden voor heel het gezin bleek echter niet zo eenvoudig. De kans was groot dat het niet meer zou lukken.

Voor de rest van de dag hebben we volstrekt niets gedaan: veel pintjes gedronken, een beetje op internet gezeten en genoten van het uitzicht over de Zambezi. Zowel ’s middags als ’s avonds hebben we ons laten bedienen in het restaurant. Het eten was ronduit heerlijk en kostte voor heel onze bende even veel als wat we gisteren betaald hebben per persoon.

Aan de bar zat een stevig gebouwd persoon volop te genieten van een flinke lap rundsvlees. En uit te leggen dat hij vegetariër was, meer bepaald een vegetariër in tweede lijn. Heel concreet: een koe eet alleen gras en is dus vegetariër; ik eet een koe en ben dus ook vegetariër. In tweede lijn uiteraard. Zelf had ik voldoende pinten binnen om de sluitende logica te volgen.

Achteraf is gebleken dat we op een paar kilometer van enkele geocaches gepasseerd waren. In de drukte van het nietsdoen hadden we er totaal niet meer aan gedacht. Toen we terug thuis waren, heb ik van collega geocachers zwaar op mijn donder gekregen.

Geef een reactie