Door de dolle avonturen van voorbije nacht waren we deze morgen al ruim voor zonsondergang wakker. Gisteren hadden we een liter meer gedronken dan voorzien. Er restte ons dus nog een liter fruitsap en een liter water. Met het water en melkpoeder maakten we melk voor de kinderen, die er hun corn flakes in goten. Het fruitsap werd gebruikt om de dagelijkse malariapillen door te spoelen.
Toen merkten we dat het water van de camping ook op was. We konden ons dus ook niet meer wassen. Op die manier was alles snel geregeld en gauw reden we met bang hartje het park uit. Nu mocht er echt niets mislopen, want we hadden werkelijk niets meer om te drinken. We leefden wel op hoop. We meenden ons te herinneren dat er niet te ver van het park een tankstation was. En vanavond zouden we ons eens goed laten verwennen in Doogles in Blantyre: een frisse douche, lekker eten in het restaurant. Hmmmm!
Bovenvermeld tankstation bleek uiteindelijk toch 64 bange kilometers verder te liggen. We kochten een massa frisse drank, zowel voor de auto als voor zijn inhoud. De frisse colaatjes deden enorm deugd, ik kan het je verzekeren!
Gisteren hadden we ontdekt dat we vergeten waren om de Kapichira watervallen te gaan bekijken toen we in Majete waren. Deze watervallen vormden een grote hinderpaal voor David Livingstone toen hij in 1859 de shire rivier wilde opvaren. Dus maakten we nu nog een ommetje om dat goed te maken.
De resterende 65 kilometer leverden geen verrassingen meer op en om 12u30 hadden we al spijt dat we Doogles gekozen hadden als volgende bestemming. Op papier had het er goed uit gezien. Gezellig, tuintje, bar, internetcafé. Toen we er aankwamen, deed het ons meteen heel hard denken aan Mabuya Camp. Een klein, ommuurd kamp, midden in de stad, onverschillige mensen achter de toog. Welkom in de beschaving! Oemehoela!
Maar we hadden echt geen energie meer om op zoek te gaan naar iets anders. Dus legden we ons neer bij het onvermijdelijke.
- Ik maakte me slechts een beetje kwaad in de gort-gore douches die ofwel ijskoud, ofwel kokend water spoten.
- We probeerden ons niet te ergeren aan de tergend trage keuken.
- We probeerden het normaal te vinden dat de bar intussen vol zak met expats en rijke lokalen en dat er aan de toeristen in het geheel geen aandacht meer geschonken werd.
- Toen de electriciteit uitviel, probeerden we het lawaai van de generator niet te horen.
- We probeerden goed te slapen ondanks het continu getoeter van de bussen.
Kortom, we hebben een extra item bij voor ons lijstje “most hated places in Malawi”. We troosten ons ermee dat we morgen naar Mulanje rijden en weer volop kunnen genieten van frisse natuur.
En ik heb finaal afgerekend met ons Coleman vuurtje. Toen het me daarnet niet lukte om wat melk op te warmen voor de kinderen naar bed gingen, heb ik het zo kapot mogelijk gegooid. Eindelijk, al die frustratie eruit. Man, dat deed deugd.