Na het inchecken in Zaventem keken we allemaal nog één keer extra goed naar onze grote zak met slaapzakken en matrasjes. De dame aan de balie vond hem te groot en stuurde hem dus niet samen met de andere bagage de transportband op. Ze zou hem door een kruier laten ophalen. Mijn oor, ja. Anita had goed opgemerkt dat vlakbij een karretje stond met diplomatieke post en was er bijgevolg gerust in dat onze zak ook diplomatiek behandeld zou worden. Die Afrikaanse roots, ze kan het niet verbergen, hoor.
Zowel de eerste vlucht (Addis Abeba met tussenstop in Frankfurt) als de tweede vlucht naar Lilongwe waren bepaald geschiendenisloos. Correcte doch botte service bij Ethiopian, redelijk qua vertragingen. Ik deed naar goede gewoonte geen oog dicht.
Immigratie was traag maar vriendelijk. Toen ze doorhadden dat ik een familie bij me had, deed de douane ook plots veel minder lastig. Bij Avis waren de formaliteiten ook relatief snel achter de rug. Mijn GPS startte vlot op en we konden op weg richting Mabuya Camp, een kleine 25km van de luchthaven.