Het beste bed van Ecuador

Groentenmarkt van Saquisili

Groentenmarkt van Saquisili

De upgrade die we gisteren gekregen hebben van de baas van Cuelo de Luna heeft zijn effect niet gemist. Deze nacht hebben we wél geslapen en toen de wekker afliep, lachte de wereld ons toe.

Eerst gingen we naar Saquisili, waar elke donderdag de grootste indiaanse markt is uit de regio.

Vastberaden muzikant

Vastberaden muzikant

Van heinde en verre –zelfs van aan de kust– komen indianen naar hier om zaken te doen. Het is een onwaarschijnlijk spel van kleuren, gezichten, bezigheid waar je werkelijk alles kan vinden. Acht pleinen worden ingepalmd door de markt; wij bezochten er slechts twee.

Viskraam op de markt van Saquisili

Viskraam op de markt van Saquisili

Twee indrukken bleven hangen. Vooreerst werden we als vrij schaarse toerist volkomen genegeerd, tenzij we echt interesse toonden om iets te kopen. Nog veel nadrukkelijker waren de geuren. Alles rook kakelvers, bij de eetstalletjes liep het water ons in de mond. Niet dat we het gewaagd hebben om iets te kopen om te eten. Onze zwakke westerse magen zijn hoedanook niet bestand tegen eender welke bacterie die hier vast en zeker rondkruipt in het eten. Maar toch, dit was een enorm contrast met bv. Afrikaanse markten die we in het verleden bezocht hebben en waar we op bepaalde plekken moesten vluchten voor de allesoverheersende geur van rottend vlees.

Binnenplaats van ons hotel in Baños

Binnenplaats van ons hotel in Baños

Een kleine drie uur later waren we in Baños, waar we onderdak geboekt hadden in La Floresta, een rustig hotel met mooie binnentuin. Onze eerste verkenning van de stad leidde richting een restaurant. We aten een zeer matige lunch in La Caldera. Daarna gingen Anita en Maarten op zoek naar een sweater voor Maarten — hij had de zijne op de boot laten liggen. Annelies en ik gingen op zoek naar vervanging voor mijn zwembroek die we deze ochtend op het gazon teruggevonden hadden met daarin de sporen van een paar stellen hondentanden. Ach, het ding was toch op de draad versleten.

Zicht over de stad

Zicht over de stad

Rond 15:00 hadden we de meest noodzakelijke shopping gedaan en viel mijn blik op de GPS. Er liggen hier zowaar een vijftal caches in het stadje. Twee leken ons interessant. Alleen: ze lagen op een hoogte buiten de stad. Met ons metsersoog zagen we dat de locatie vermoedelijk meer dan 100m boven ons hotel lag, maar echt inschatten was moeilijk. De kaart van Openstreetmaps vertelde ons dat de cache op 4079m lag, maar we zagen zelf wel dat dat echt niet kon kloppen. Er zat niets anders op dan de proef op de som te nemen en de Sendero Bellavista op te wandelen.

Ironisch was dat we de 300m hoogteverschil naar de cache nu zonder enig probleem konden overbruggen. Hoe anders dan gisteren. Jammer genoeg vonden we de cache niet en dus gingen we naar een andere, zowat 300m verderop — 60m hoger. Ook daar vingen we bot en enigszins slechtgehumeurd gingen we terug naar de eerste plek, want die cache was nog gevonden op 21 juli. Na een iets grondiger fouille van de plaats haalden we de cache boven. Oef, de klim was niet voor niets geweest.

In het hotel hebben we dan onze voorbereidingen getroffen voor morgen. Er mag naar onze volgende stop in de Amazone immers maximum 11kg bagage mee per persoon. Eenmaal dat geregeld was, besloten we om terug de stad in te gaan om te dineren. De Moon reisgids suggereerde “La Bella Italia” voor –je raadt het– wat Italiaans eten. De tent viel zo enorm tegen dat we er onze biezen pakten voor men onze bestelling had kunnen noteren. Aan de overkant van de straat was Swiss Bistro. Ik bespaar u de details. We hebben er overheerlijk gegeten. De tête à tête van Annelies en ik rond een chocoladefondue zal ons nog lang heugen.

Geef een reactie