16 augustus 2013: Superdeluxe midden in de Amazone

Iedereen moest op de weegschaal

Iedereen moest op de weegschaal

La Floresta is een heel gezellig hotel, maar de geluidsisolatie is een drama. Om zes uur kwam de eerste bewoner in beweging en meteen was slapen over.

Slechts 11 kilogram bagage mocht er per persoon mee richting Kapawi, de rest zou achterblijven in Baños. We hadden gisteren het meest noodzakelijke ingepakt, maar waren toch benieuwd hoe dat zou aflopen. Na ongeveer 1:15 waren we in Shell, een dorpje dat indertijd gegroeid is rond een airstrip die daar aangelegd is door oliemaatschappij Shell.

Daar werden zowel bagage als wijzelf gewogen om te zien hoe zwaar ons vliegtuig geladen zou zijn. Het bleek allemaal erg mee te vallen en rond 10u stegen we op. Het was een verrassend rustige vlucht op 1648m kruishoogte. Helaas hingen de wolken lager en kregen we slechts af en toe een glimp te zien van de wereld onder ons.

De Rio Pastaza

De Rio Pastaza

Maar het kleine beetje dat we zagen, was ronduit indrukwekkend: een onmetelijk woud waar rivieren op de meest chaotische manier doorheen snijden, her en der bochten afsnijden als het water een te hoog komt. Slechts heel af en toe zie je een spoor van bewoning: een airstrip, enkele hutten. Geen spoor van wegen.

Geland en meteen uitladen

Geland en meteen uitladen

Nadat we geland waren, werden we met een grote kano naar de lodge gebracht en maakten we kennis met Carlos, onze gids voor de komende dagen.

In de namiddag konden we luieren en de lodge verkennen. Ik wilde wel eens de ‘battery room” zien waar men de zonne-energie probeert op te slaan.

Onze kano

Onze kano

Mooie installatie, helemaal niet geitewollensokken opgebouwd, maar duidelijk met kennis van zaken. En dat valt hier eigenlijk heel de tijd op: deze plek is fanatiek ecologisch opgezet, maar wel met hoge graad van professionalisme. Duidelijk met de bedoeling om veeleisende –en dus veel betalende– klanten op hun wenken te bedienen.

Er zijn 18 cabins, deze plek kan dus maximaal 36 gasten herbergen annex vertroetelen. ’s Avonds leerden we ook dat voor de bouw van het hotel –geheel conform Achuar traditie — niet 1 nagel gebruikt werd. Houten pluggen houden alles bijeen. Dat alles zorgt toch wel voor een unieke, authentieke setting.

Relaxen

Relaxen

Als je een beetje oplette, merkte je dadelijk dat hier een formidabele variëteit aan vlinders rondfladderde. Die mooie beestjes fotograferen is dan weer een ander paar mouwen.

We maakten nog een korte “sunset cruise” op de Rio Pastaza, zagen uit de verte een paar apen en enkele mooie vogels en waren toen klaar voor de avondbriefing. We leerden een en ander over de activiteiten die hier aangeboden worden, hoe we moeten omgaan met de lokale Achuar bevolking en over de historiek van deze lodge. We kregen ook de mededeling dat morgenvroeg de wekker zal aflopen om 06:00.

Het diner was bijzonder verzorgd. Dat de pintjes hier $7 kosten, lieten we niet aan ons hart komen.

Geef een reactie