Het gezellige luchthaventje van Ushuaia
Maximum 15kg bagage, zo stond er op een blaadje papier dat ik pas vond toen we aan het inpakken waren. We hadden allebei ruim 20kg mee, dus dat zou een probleem worden. We laadden een paar kilo over in handbagage en hoopten dat daarover niet moeilijk gedaan zou worden. Bleek dat we ons onterecht zorgen gemaakt hadden. Aangezien we met een “partner airline” van Aerolineas naar Argentinië gekomen waren, gold die beperking niet voor ons.
Ushuaia vanuit de lucht
We landden in the middle of nowhere: de kleine luchthaven van El Calafate ligt aan de rand van het Lago Argentino; de stad zelf is in geen velden of wegen te bekennen. Ook deze keer werden we opgevangen door een agente van het reisbureau. Bedankt, Sapa Pana voor de puike organisatie.
Hotel Kosten Aike. Poepsjiek en vooral geliefd bij rijke gepensioneerden.
We reden ruim een half uur en werden afgeleverd op de stoep van Hotel Kosten Aike, een zichtbaar duur establissement. Tijdens het inchecken werd ons een cocktail gepresenteerd. We voelden ons zéér VIP.
We kregen een sjieke kamer op het einde van de gang. En dus was er geen wifi signaal.
Rentevoeten waar ze bij ons alleen maar kunnen van dromen.
Av. Del Libertador, de hoofdstraat van El Calafate
We aten een voortreffelijke lunch aan de overkant van de straat, in de bescheiden eettent El Cambalache. De rest van de middag drentelden we wat rond langs de hoofdstraat van El Calafate, waar overduidelijk werd dat deze stad slechts één reden van bestaan heeft: toerisme.
Ijsje gaan kopen in Acuarela. Schrikbarend duur, maar wel heel lekker.
We lieten het niet aan ons hart komen, kochten een lekker ijsje bij Acuarela, zetten ons op het terras en genoten van de brandende zon.
Bij wijze van aperitief wilden we een pintje gaan drinken in de bar van het hotel. Wegens een of ander obscuur reglement moesten we hier cash betalen. Onze voorraad pesos was danig geslonken en dus boden we US dollars. In Ushuaia kregen we nog vlotjes 5.7 Pesos voor onze dollar, hier haalden we nog geen 5. Bkijkbaar is er hier strenger toezicht op het naleven van de officiële koers.
Wegwijzer naar de grote gletsjers in de buurt (en ook wat verderop)
Av. Del Libertador, de hoofdstraat van El Calafate
De resigids had een positieve opinie over de Parillo & Asador Casimiro, een nevenhuis van het sjieke wijnrestaurant van dezelfde eigenaar. Knap interieur, redelijk vlotte bediening. We lieten ons verleiden om als hoofdschotel ‘vier soorten rund’ te bestellen. Mensen rondom ons keken wat meewarig toen de enorme stapel vlees op onze tafel gezet werden. Ja, ze vonden het best grappig dat ook wij ons hadden laten vangen. Gruwelijke hoeveelheid, niet echt lekker en schandalig duur.
Toen we terugkwamen in het hotel had ik wel zin in een brandy. De bar zat vol met zichtbaar door-en-door rijke gepensioneerden en er speelde intrieste Faromuziek. We waren er snel weer weg.