“Kanovaren op Beagle Canal”. Het sprak me meteen al aan toen ik het programma van deze reis onder ogen kreeg. Ik moest terugdenken aan het fameuze radioprogramma van vele jaren geleden waarin voorgelezen werd uit het logboek van De Gerlache.
We maakten met de bus een lange toer langs de vele hotels van Ushuaia en pikten alles bijeen een twaalftal andere toeristen op. Dan reden we een kilometer of 90 oostwaarts.
Aan een romantisch uitziend kreekje werden we gedropt. We zouden van daaruit met de kano naar Beagle Canal varen en dan door steken naar Estancia Harberton.
De kanotocht was niet erg prettig. We zaten opgescheept met een stel Braziliaanse dikkertjes met ernstige ritmestoornissen. Constant kletterden onze peddels tegen elkaar en het was onmogelijk om een beetje vaart te maken. Onze gids, de hyperactieve Valentin, probeerde er aanvankelijk krampachtig de sfeer in te houden, maar gaf het op en oefende zijn Frans met Maryelle.
We waren niet weinig blij toen we aankwamen op de Estancia, een 220000 hectare groot cadeautje van de toenmalige Argentijnse regering aan Thomas Bridges, de eerste missionaris die naar Vuurland kwam.
Daar stapten we over op een kleine catamaran. In vliegende vaart ging het richting Martillo Island, waar een grote kolonie Magellan-pinguins woont.
Daarna ging het richting Gable Island, waar we een mooie wandeling maakten in fascinerend terrein dat gedomineerd wordt door water en eilandjes. We leerden welke vernielingen de bevers er aanrichten. De beestjes zijn er in 1946 geïmporteerd door de Canadezen om een pels-industrie op poten te zetten. Helaas is het hier niet koud genoeg,waardoor de pels heel wat dunner is dan in Canada. En bovendien hadden de beestjes hier geen enkele natuurlijke vijand. Gevolg is een explosie van het aantal bevers en een enorme schade aan het eeuwenoude woud.
’s Avonds moesten we op zoek naar deftig eten. Om herhaling van de problemen van gisteren te vermijden, keken we eerst in de reisgids. Resto 137 zou lekker zijn. Niet dus. De vierseizoenenpizza was belegd met 100% blikgroenten. Indrukwekkend fluo paprika’s, een schorseneer met mayonnaise erop. En veeeeel kaas. Bweik. Ik had heel wat wijn nodig om dit onding door te spoelen.