Lekker ontbijt
Vandaag moesten we een 200km rijden, naar Aït Ben Hadou. Voor ons een tussenstop richting westen. Maar volgens de boekjes niet oninteressant wegens de nabijgelegen filmstudio van Ouazarzate (spreek uit “wazazat”).
Het ontbijt in de Auberge was weer voortreffelijk, de bediening en sfeer om in te kaderen.
Als je van desolaat landschap houdt, moet je hier zijn.
Bij het wegrijden hielden we even halt aan de overkant van de vallei om Anita ervan te overtuigen dat een bikini vanop die afstand wel degelijk goed zichtbaar én opvallend was.
In Tinerghit stopten we even bij Superette Michele, waar in een achterkamertje wijn verkocht werd. Kwestie van een noodvoorraadje aan te leggen. We probeerden ook nog eens online te geraken met onze Marokkaanse simkaart. Noch met Samsung, noch met iPad lukte het. Met een Nokia van €50 onmiddellijk.
Tussenstop met WIFI
Door al dat tijdverlies in Tinerghit waren we pas rond 16u in Aït Ben Hadou. Hotel Dar Mouna vlot gevonden, vlot ingecheckt en veel dorst geleden door abomidabele barservice.
Dan toch maar eens onze energie verzameld om te gaan wandelen in de oude Ksar, beschermd als Unesco werelderfgoed. Behalve de grote kasbah’s in dit complex, was het voor ons een beetje “meer van hetzelfde” in vergelijking met de kasbahs die we al gezien hadden. Het gaf ons hoofdzakelijk een Bokrijk-gevoel. En irritatie omwille van de opdringerige verkopers van prullaria.
Een plons in het zwembad, zeer matige maaltijd en té veel roséwijn van Chateau Migraine zetten een punt achter deze dag.
-
- Creatief met kookpotten
-
- De geocache is weg
-
- Wandelen naar Aït Ben Hadou
-
- Allemaal gebouwd in klei
-
- Overal commercie
-
- Stoere deur
-
- Toen de man de camera zag, werd hij erg boos
-
- Zicht op de doolhof van Aït Ben Hadou
-
- Maarten gaat ervandoor, offroad.
-
- Pa blijft worstelen met zijn foon
-
- De graanschuur van Aït Ben Hadou
-
- Terug naar beneden
-
- Een van de paleizen die ooit diende in een film
