Vandaag was het plan om naar Aït Mansour te gaan, een vallei en oase op zowat 30km van ons hotel. Daarna zouden we terugkeren, luieren en tegen de avond terugrijden naar Tafraoute om te eten.
Heerlijk ontbijten in de schaduw
De rit naar Aït Mansour was vrij spectaculair omdat we flink moesten klimmen om over de bergen te geraken.
Op weg naar Aït Mansour moesten we over een pas.
Aït Mansour vonden we een flinke tegenvaller omdat er gewoonweg geen bal te beleven is. Je kan op één plek parkeren en een kort wandelingetje maken en dat is het dan.
Ook hier veel kleiwoningen in verval
Wij stopten niet, maar reden door richting van een geocache die op ons GPS-scherm opdook. De laatste 5km gingen over gravel en op het einde moesten we flink klimmen, maar we werden beloond met een fabuleus uitzicht over de anti-Atlas. Echt een plekje waar we zonder geocaching nooit gekomen zouden zijn.
Fenomenaal vergezicht
Via een andere route, eveneens met spectaculair klim- en bochtenwerk reden we terug naar Tafraoute.
Ik deed een stevige siësta en we bleven plakken in ons hotel. Lui in het kwadraat. Maarten en Annelies hadden ongelooflijk veel plezier in het zwembad. Voor het eerst deze reis
waren we in een hotel met meer dan 10 gasten en dat op zich was wel plezant.
-
- Vallei van Aït Mansour
-
- Terug de bergen in, amper verkeer.
-
- Fenomenaal vergezicht
-
- Een vrije hoogte van 20cm onder de bodemplaat ware beter geweest.
-
- Wegen in uitstekende staat
-
- De kleine uk maakte Maarten het leven zuur.
