7 augustus 2014: instant-afkeer van een plek

Nog een laatste zicht over de vallei van Tafraoute

Nog een laatste zicht over de vallei van Tafraoute

Vandaag hebben we een lange rit gedaan. Vanuit Tafraoute naar hier deden we er net geen 6 uur over. Tot in Agadir ging het gezapig over kleine baantjes. Eenmaal we Agadir voorbij waren, veranderde dit helemaal. De bijna spreekwoordelijke rust waarmee de modale Marokkaan rondrijdt, was helemaal verdwenen. Van zodra we minder dan 20km/u te snel reden, werden we ingehaald. Blinde bocht of niet, “gewoon ervoor gaan”, leek het devies.

De laatste 150km waren echt spannend, maar we zijn er geraakt zonder brokken te maken.

Welkom in Essaouira. Het begon al goed. Er is één gemeentelijke parking waar we kunnen parkeren. 20 minuten aanschuiven om de parking op te geraken. Fooi betalen aan de kerel die ons onze parkeerplaats aanwijst. Betalen aan de kruier die onze bagage naar het hotel brengt.

De pickpockethemel van Essouaira

De pickpockethemel van Essouaira

We hadden wel honger, maar mijn maag keerde om bij het zien van de veelgeroemde viskraampjes aan de haven. De vis wordt er gegrilld IN de kolen en niet erboven. Een 100% carcinogene blauwe walm hangt over de helft van het plein. Mannen klampen je aan met vervalste uurwerken, namaak Prada-zonnebrillen, kamelenritten, quads, een plaatsje op het

strand. Pickpockets laveren tussen de massa toeristen. Ik haat deze plek. Instant.

Het onthaal in Dar Ness is vriendelijk, efficiënt. We krijgen een kamer op de tweede verdieping, 45 treden omhoog langs een bochtige trap. Het personeel is zo vriendelijk om onze bagage naar boven te brengen.

Het liep al tegen vieren aan; we hadden nog geen middageten gehad en hadden dus stevig honger en waren evenzeer humeurig. Dus even kijken naar het roadbook. Le Bonheur des Dames werd aanbevolen omwille van zijn creatieve sandwiches. Exact wat we nodig hadden: nu een sandwich en laat op de avond stevig dineren.

Lekker, hoor :(

Lekker, hoor 🙁

Op weg naar de Dames ergerde ik me dood aan de drukte, de verkopers, de hitte, de pickpockets. Les Dames bleek een klein terrasje te zijn op een druk pleintje. De ober maakte de gebruikelijke taalspelletjes met fout Nederlands, fout Engels, fout Frans en ergerde meer dan hij amuseerde.

Ruim drie kwartier later kregen we de sandwiches dan onder ogen. Niks geen creativiteit, gewoon een kwartbrood en wat vlees ertussen gepropt. Ook friet erbij — overschot van gisteren.

De vismarkt

De vismarkt

Maar we hadden honger en dus werd er niet gemord. Maarten at braafjes zijn halfdoorbakken kippensatés op, maar had meerdere cola’s nodig om dit staaltje topkeuken naar binnen te werken.

Essaouira, ik haat je nog meer.

Haven van Essouaira

Haven van Essouaira

Tijd om eens op het strand te gaan kijken, want Annelies wist uit ervaring dat het hier een surfparadijs is. Dus info gaan zoeken om windsurfen-met-begeleiding te kopen. De eerste twee kraampjes waren al dicht, dus werd de zoektocht gestaakt.

Verser kan niet

Verser kan niet

We ontdekten dat er op de derde verdieping van Dar Ness een terrasje was met zicht op zee. Nouja, als je je een beetje rekte kon je water bespeuren.

Haven

Haven

Essouaira Beach

Essouaira Beach

Op het dak van het naburige pand is een restaurant. Met muziek. Althans, dat denken ze zelf. Blijkt dat de amateur-toetsenist wat riffs van Youtube gedowload heeft en die dan eindeloos-eindeloos in een lus achtereen zet. Layla van Eric Claptop duurt twintig minuten. Street spirit van Radiohead: we hebben het opgegeven na dik tien minuten. Muzak van de ergste soort.

Mensenlief, wat een klote-dorp is dat hier nu toch.

We vragen aan de receptie een suggestie om lekker te dineren. Geheel toevallig zullen we achteraf ontdekken dat hij ons naar ongeveer de duurste tent van de hele stad gestuurd heeft — Les Remparts. Het eten is lekker, de ober hilarisch. Het is een vijftiger uit het zuiden van Frankrijk die hier kennelijk met een mooie donkere Afrikaanse aangespoeld is en vanavond invalt voor iemand die ziek is. Hij is méér dan tipsy en we hebben de hele tijd plezier met zijn onhandigheid en algemene onstabiliteit. En in stilte bedanken we hem ervoor dat hij een flink deel van onze drank en de desserts niet aangerekend heeft.

Geef een reactie