We vinden onze draai in Mui Ne

Huize Nhat Quang

We hadden met de kinderen afgesproken dat we deze morgen zouden uitslapen. Toen Anita en ik aangekleed waren, was er nog geen teken van leven bij de kinderen. We besloten om een plek te zoeken om te ontbijten en dan een wandeling te gaan doen langs de Fairy Stream.

Lekker eettentje in Mui Ne

In plaats van terug naar Yana te gaan, gingen we rechtsaf en vonden enkele deuren verder het kraaknette eettentje Nha Hang. De dame die ons onthaalde, sprak een woordje Engels en had zowaar enkele Westerse opties qua ontbijt op de

Veel Russische opschriften in Mui Ne

drietalige (Vietnamees, Russisch, Engels) kaart staan. Ik waagde een omeletje, Anita hield het op brood met confituur. De broodjes waren even in de oven gestopt en waren lekker knapperig. De koffie — warm en zwart, had ik gevraagd– kwam bloedheet op tafel. Bij 45°C en 99% vochtigheid stond hij toch te dampen.

Langs de Fairy Stream

We hadden energie te over voor de wandeling langs de Fairy Stream. We hadden er weinig van verwacht, maar het was toch iets unieks. Onder de brug van de grote weg de sandalen uit en dan blootvoets het riviertje in. We wandelden op een zachte zandbodem in snelstromend water. De eerste 50m waren naar Vietnamese gewoonte één grote vuilnisbelt maar daarna was het beter.

Mooi zicht op de vallei

Na zowat 300m klommen we even de duinen op en kregen een prachtig zicht op dit mooie valleitje. En zowaar konden we ook hier een geocache scoren.

Toen we terug in onze homestay aankwamen, waren de kinderen wakker en we namen ze mee naar Nha Hang. Zij namen een ontbijt, wij een lichte lunch. De dames hadden zin op te gaan zwemmen,

Langs de Fairy Stream

Watervalletje op het einde van de wandeling

Maarten wilde de Fairy Stream ook wel eens zien. Toen de mannen terug waren in, doken ook zij nog even het zwembad in. Dan hadden we het idee om gauw nog een poging te wagen om de Cham Towers te gaan bekijken, ’t is te zeggen: de geocache te gaan zoeken die daar lag.

We regelden een taxi, vroegen aan de receptie hem uit te leggen dat hij bij de Cham Towers op ons moest blijven wachten om ons dan terug te brengen — Cham Towers liggen nogal afgelegen.

Cham Towers

Het bezoek aan de Cham towers was vrij kort, want het weggetje naar de geocache was afgesloten. Toen we terug aan de poort kwamen, was onze taxi verdwenen. Gelukkig had ik nog een nummer van een ander taxibedrijf bij me en die kwamen ons depanneren.

Om 17:00 stapten we in onze privé minibus die ons naar Nha Trang zou brengen. De rit zou ons ongeveer 5 en een half uur kosten, zo had men ons verteld. Vanaf 18:15 reden we in het pikkedonker op één gigantische bouwwerf: de snelweg langs de kust is volop in aanbouw. Sommige stukken zijn klaar, andere stukken liggen nog in grind. Het werd een helse rit waarbij we langs links en rechts voorbijgevlogen werden door de beruchte nachtbussen, maar het ging sneller dan verhoopt en rond 21:30 waren we al bij het internationale treinstation van Nha Trang. Nu, als dat een internationaal treinstation is, dan is Merelbeke dat  ook. Er zaten meer mensen buiten op de stoep en op het plein te wachten dan er binnen konden in het petieterige stationsgebouw.

Station was binnen volzet

Nha Trang International Train Station. Eén spoor.

Een kleine verkenning in de omtrek leverde een openluchtcafé op waar we tenminste op een stoel konden zitten. Om 23:00 sloot die tent en konden we dus een plaatsje zoeken op de stoep van het station.

Er waren nog een paar treinen voor de onze. Ideaal om even te kijken hoe het opstappen in ziijn werk ging.

Perron 2

Al bij al leek het vrij beschaafd: van elke wagon ging één deur open en daar stond iemand van de spoormaatschappij om kaartjes te controleren. Dat er een paar meter verder een dikke straal urine uit de trein kwam lopen, deerde niemand.