Het plan voor deze voormiddag was simpel: we huren een electrische fiets zoals er hier in de stad duizenden rondrijden en gaan daarmee toeren tussen de rijstvelden. Na het fiasco van gisteren zag ik het niet meer zitten op om die loodzware hotelfietsen rond te rijden.
Ik dacht dat ik gisteren gezien had dat het stalletje naast het hotel electrische fietsen verhuurde, maar dat bleek fout. Aan onze hotelbalie keek men vreemd op van onze vraag. Volgens hen waren er slechts twee plekken in de stad waar e-fietsen te huur waren. We kregen ze aangeduid op een plannetje en we konden op weg.
Bij de eerste plek vonden we niets dat op enige verhuuractiviteit wees; bij de tweede plek hadden we meer geluk. Ze hadden er zelfs een tandem staan. Maar ze wilden onze paspoorten als onderpand. Dat vonden wij niet bespreekbaar en we keerden terug naar het hotel.
Maarten, Annelies en Anita leenden dan toch een hotelfiets en gingen voor de tweede keer stevig shoppen. Toen ze voldaan waren, namen we de shuttle naar het strand. Voor de tweede keer in evenveel dagen kregen we Marjolein in zee.
Ze vond het niet overdreven plezant, maar wilde toch een paar keer een eindje zwemmen zonder hulp — tot er een grote golf voorbijkwam.
’s Avonds zijn we dan gaan eten in “Good Morning Vietnam”, een tent in het toeristische centrum van Hoi An en waar volgens de website een Italiaanse chef achter het fornuis stond.
De taxi leverde ons af op 500m van de bestemming; het hele stadscentrum is verkeersvrij. Het was er op de koppen lopen. Aan de Japanse brug konden mensen bootjes met een kaarsje te water laten, even verderop was en optreden bezig. Sfeertje Gentse Feesten, kortom.
Het eten in Good Morning Vietnam was voortreffelijk, maar de sfeer was helemaal om zeep toen een stel Zwitserse grieten daar begon te roken als turken.