Met de mobilette door Saigon

Ondanks de dreigende onweerswolken –ook van bovenuit bekeken zagen ze er indrukwekkend uit– maakten we toch een boterzachte landing in Saigon. De formaliteiten verliepen verrassend vlot en amper twintig minuten laten wisten we dat het logistiek monster genaamd “Doha” onze valiezen niet opgepeuzeld had.

Even later werden we opgevangen door de mensen van Buffalo Tours en kwam er een royale bus aanrijden voor ons. Ik moest terugdenken aan onze aankomst in Accra (2012) toen we in ’t gat van de nacht een piepkleine Toyota half moesten slopen om onze bagage erin te krijgen.

Hartje Saigon

Hartje Saigon

Bijna onmiddellijk maakten we kennis met de heel aparte verkeerscultuur in Saigon: bijna iedereen rijdt er met een scooter — 6 miljoen stuks, zouden we later leren. Scooters zijn ruimschoots in de meerderheid ten opzichte van vierwielers. Dat levert niet alleen een luchtvervuiling die prikt in de ogen, maar een verrassend vlotte doorstroming van het verkeer. Alleen is die niet altijd even goed voor de bloeddruk.

We checkten in in Hotel Sonnet en amper 20u na ons vertrek konden we even languit gaan liggen.

Ook Marjolein ging mee op een scooter

Ook Marjolein ging mee op een scooter

Even na 17u was het tijd voor ons eerste avontuur: een “food tour” door de stad — per scooter! Vijf meisjes in traditionele wit-satijnen klederdracht zouden ons meenemen op hun voertuig. Toen Anita bezig was met de voorbereiding van de reis, had ze zich wat zorgen gemaakt over Marjolein: hoe zou zij zich gedragen achterop een scooter? Op het moment zelf zag ik een tweede probleem: hoe zou die scooter zich gedragen met mij er achterop?

Achterop bij een chauffeuse die drie keer lichter is dan ik

Achterop bij een chauffeuse die drie keer lichter is dan ik

Achterop de scooter

Achterop de scooter

Het is een heel plezant avontuur geworden. Met een niet te evenaren elegantie namen de dames ons mee in de verkeersstroom. En Marjolein zat volkomen handenvrij en doodkalm met een “quoi?” air die alleen zij kan tonen. Man, wat waren we blij dat ze erbij was. En zij ook. 20150010We maakten een grillige rit langs de verschillende stadsdelen, die naar goede socialistische gewoonte ontdaan zijn van hun identiteit, maar gewoon genummerd werden. District 1 voor het oude koloniale centrum , enzovoort.

De lege glazen vallen pas nu op

De lege glazen vallen pas nu op

De rollen omgekeerd

De rollen omgekeerd

We hielden halt bij een drietal restaurants, waar we kennis maakten met verschillende Vietnamese schotels. Vaak heel lekker, soms een stapje te ver voor onze intolerante smaakpapillen. Maar wel een onvergetelijke belevenis.

Geef een reactie