Lap! Eén dag op reis en we mochten onze wekker al zetten. Reisplanner Anita had voor vandaag een uitstap gepland met pick up om 7:30. Neem daarbij nog eens het tijdverschil met België en je weet aan wie de prijs voor sadisme vandaag toegekend werd.
We kregen in Hotel Sonnet een verbazend uitgebreid ontbijt aangeboden en waren even later helemaal klaar voor de strijd. Onze gids was Fung, freelance en erg OK.
Maarten geraakte vlot door de ingang van de tunnel
Met de hulp van een schoentrekker zou Hans er misschien wel in geraakt zijn.
Eerst reden we met onze privébus naar de Cu Chi tunnels, een gebied waar het er tijdens de Vietnamoorlog heel erg aan toe gegaan is. Met stijgende verbazing hoorden we hier hoe met de blote hand een tunnelsysteem van 240km uitgegraven werd, waarin een heel leger gedurende drie maand kon overleven en ondertussen de vijand met alle gruwelijke innovaties probeerde te motiveren om op te krassen.
Je kon je wel de beelden uit de Vietnamfilms voor de geest halen: dicht begroeide jungle, misschien 20m zichtbaarheid als het goed gaat en midden daarin allerhande valkuilen, klemmen en volstrekt onzichtbare deksels waaruit plots een groepje guerillero’s kon opduiken.
Het hele verhaal was echter dermate doortrokken van de Socialistische propaganda dat ik het vrij snel op mijn zenuwen begon te krijgen.
-
- Schieten met wapen uit de oorlog
-
- Ook Annelies knalde erop los
-
- Dit is de enige civiele schietstand in Vietnam
-
- Terwijl Maarten en Annelies aan het schieten zijn, zoekt Marjolein beschutting bij mama
-
- Bij een tunnel-ingang
Erg lichte lunch
Dan reden we terug naar Saigon voor een lunch die weer erg light was. Als dat hier zo bleef verdergaan, zou mijn BMI er danig onder lijden, zo begon ik te vrezen.
Na de lunch gingen we naar het War Remnants Museum, dat een omstandig beeld biedt van de wreedheden die de Amerikanen hier aangericht hebben.
Binnen in het War Remnants Museum
Dit museum is één groot stuk propaganda voor de overwinning die de Socialisten behaald hebben op de Amerikaanse aggressor, ondanks de talloze wreedheden die de Amerikanen hier uitgehaald hebben.
Tevergeefs naar de geocache gezocht
Tijdens de lunch had ik Fung verteld over Geocaching en ze was meteen gemotiveerd om mee te zoeken naar de cache die in de tuin van het War Remnants museum verborgen was. Helaas hebben we die cache niet kunnen vinden. Even later, vlakbij de kathedraal, hadden we dan meer geluk.
-
- Het oude postgebouw
-
- Binnen in het postgebouw
-
- Paleis van de onafhankelijkheid
Als afsluiter van onze toer werden we dan nog eens meegenomen naar de Chinese markt. De Indiaanse markt van Saquisili, de souks van Marrakech of de Chinese markt hier: veel verschil merk je niet.
-
- Scooters in de meerderheid
-
- Scooters overal
-
- Buitenkant van de Chinese markt
-
- De Chinese markt van Saigon
-
- MIdden op het kruispunt gaan staan en hopen dat ze je kunnen ontwijken
Een van de tips van een ervaring Vietnamreiziger was het restaurant Propaganda. Nadat de dagelijkse zware regenvlaag voorbij was, besloten we het er eens op te wagen. Er kwam maar geen taxi opdagen en dus gingen we te voet, ongeveer-coördinaat in de GPS. Daar moesten we nog even zoeken, maar even later konden we onze voetjes onder tafel schuiven. We hebben er bijzonder lekker gegeten; een bewijs dat “authentiek” en “lekker” wel degelijk kunnen samen gaan.
Dat zorgde ervoor dat we in het hotel nog energie over hadden om onze reisdag van morgen in detail voor te bereiden.