Met low-cost hotels hebben we geen goede ervaringen. Meestal draaft er tot een gat in de nacht een bende luid taterende Amerikaanse of Hollandse trutten door de gang, enkele uren later gevolgd door lallende Britten. In de Buchan: niets daarvan. We lagen op bed en genoten onder andere van een doodse stilte. In slaap vallen was echt geen probleem. Bijna dertig uur zonder slaap: misschien hielp dat ook.
Midden in de nacht schoot ik wakker. Buiten regende dat het goot. Oei, oei, als we in die omstandigheden moeten gaan trekken op Nootka, wordt het méér dan een avontuur. Ik nam nog een pilletje om de slechte-airco-op-het-werk-verkoudheid te bestrijden en sukkelde weer in slaap.
Ook de douche ’s morgens was perfect in orde en dus krijgt de Buchan een uitzonderlijke score van drie op drie: stilte, bed, douche allemaal in orde.
Genieten op terras van Blenz Coffee
Voor ontbijt wandelden we naar Blenz Coffee waar we gisteren heel wat toeristen hadden zien zitten. Lekker koffie, een stukje brood, een stukje fruit en we waren helemaal klaar voor de dag.
Navigatie? Check! Entertainment? Check!
Even later lukte het ons zelfs om onze TomTom te doen werken en konden we de ingebouwde GPS van de auto het zwijgen opleggen.
Weatheronline voorspelde dat er de komende dagen geen regen zal vallen. Juicht allen!
En joekel van een ferry
Aan dek van de “Queen of Oak Bay”
We reden naar Horseshoe Bay om daar de ferry te nemen richting Nanaimo op Vancouver Island. We arriveerden een half uur te vroeg op de terminal, maar dat was geen slechte zaak, want er stonden al een paar honderd auto’s te wachten op de boot. Die ferry was het grootste schip waar we ooit op gezeten hebben en overbrugde op anderhalf uur de 54km naar de overkant.
Een hoogst tevreden passagier
Daar wachtte ons een volgende uitdaging: shoppen. Niet alleen moesten we provisie indoen, maar vooral moesten we spullen kopen die we wegens gewichtsbeperkingen niet hadden kunnen meebrengen uit België. Na een halte of drie waren we zo blij als kleine kinderen. Een heuse veldkeuken, potten, pannen, borden, bekers, koelbox, ijs, vlees, groenten, pasta, corn flakes, koffie, melk: allemaal veilig en wel in onze koffer.
Onze mooiste kampeerplek ooit
Méér dan goedgemutst reden we de 110km die ons restten naar Miracle Beach Provincial Park. Daar werden we zeer vriendelijk onthaald en kregen kampeerplek 103 toegewezen. Hoe anders dan alles waar we ooit geweest zijn: meer dan 50m tussen elke inham in het bos. Je ziet je buren niet, je hoort ze amper.
Onze eerste geocache op Canadese bodem
We sloegen ons kampement op, herschikten de bagage en waren klaar om wat te luieren. Tot ik het onzalige idee had om te kijken of er geocaches in de buurt lagen. We maakten een ongelooflijk mooie wandeling van een kilometer of vijf en konden 10 geocaches te voorschijn toveren.
Onze nieuwe veldkeuken in actie
Vanavond hebben al ons nieuwe materiaal dan gebruikt en het leidde tot een hoogtepunt van culinair genieten.
Deze dag was uniek in onze reizigerscarrière. Beter dan vandaag wordt het niet meer.
Miracle Beach