Als een bandencentrale kampeermateriaal verkoopt…

Onze eerste confrontatie met de regen was gisteren niet erg goed verlopen. Een shelter maken zonder tentstokken — thuis moeten laten wegens vermeende gewichtsbeperkingen bij Air Transat — was echt niet doenbaar. Daarom stond een passage langs Canadian Tire vandaag hoog op de boodschappenlijst. In Campbell River was het even zoeken naar het shopping center, want Tomtom oordeelde er zich binnen een straal van 171km geen enkele winkel bevond.

Het logo van Canadian Tire schreeuwde ons al toe vanop enige afstand toe en dus liepen we gauwer dan verhoopt tussen rayons kampeermateriaal. Daar vonden we telescopische tentstokken die tot 99.7 inch uiteenschoven. Even verderop zowaar stokken van 100 inch. De keuze was snel gemaakt. Een superlicht zeiltje gooiden we ook nog in onze kar en we wisten zeker dat dat de regen op ons geen vat meer zou hebben.

We zaten in een goede flow en dus werd meteen de tweede uitdaging aangevat: een lokale SIM kaart aankopen. Bij Rogers Wireless wisten ze er wel raad mee en amper een half uur later liepen we buiten met 2GByte aan mobiele data onder onze arm. In hetzelfde shopping center kochten we ook nog wat eten en welgemutst reden we richting Alert Bay.

Port McNeil

Port McNeil

In het piepkleine haventje van Port McNeil kregen we “lane 2” toegewezen om te wachten op de veerboot naar het eiland. Ideaal moment om onze nieuwe SIMkaart uit te testen. De iPhone werd opgestart, kreeg prompt een software-update binnen en de optie “mobiele hotspot” werd uitgeschakeld op de foon. De ergerlijke praktijken waarmee Mobistar een jaar of 5 geleden stopte, zijn hier dus nog in zwang. Neem daarbij dat mobiel bellen hier ongeveer €0.35 per minuut kost en je merkt dat Canada vandaag qua GSM minder ver staat dan Ghana in 2012.

De ferry naar Alert Bay

De ferry naar Alert Bay

Er zat dus niets anders op dan de SIM kaart constant te verhuizen van het ene toestel naar het andere. Tijdens een van die operaties lag ze op het dashboard van de auto, gleed tergend langzaam naar beneden, viel op het deksel van een opruimbakje en verdween dan gezwind diep in de ingewanden van onze auto. Einde verhaal en een dipje in het humeur in onze kar.

Gemeentelijke camping van Alert Bay

Gemeentelijke camping van Alert Bay

Na een korte overtocht reden we binnen in het indianenreservaat van Alert Bay. Terwijl we onze tent aan het opzetten waren, begon het te regenen. Aha, dé gelegenheid om onze nieuwe aankopen te testen. Om een lang en diep-treurig verhaal kort te maken: als een bandencentrale kampeermateriaal begint te verkopen, dan loopt dit uit op een regelrechte ramp. Canadian Tire: oplichters. Het hoeft niet verder toegelicht: na de twee voorvermelde tegenvallers vonden we het niet erg plezant meer.

Vechten met de rommel van Canadian Tire

Vechten met de rommel van Canadian Tire

We besloten om een rustgevend wandelingetje te maken in het vlakbij gelegen ecopark en enkele geocaches te loggen. Toen we een uurtje later terug op de camping waren, zagen we het weer zitten en lukte het om een verrassend lekker avondmaal op tafel te zetten. Vol goede moed bereidden we ons voor om morgen vroeg op te staan. De ontbijtset werd klaargezet, twee wekkers om 05:30 en dat was het dan weer.

Geef een reactie