De ferry naar Salt Spring
Het luieren van gisteren had deze morgen zijn gevolgen: we sliepen tot bijna 9u. Rustig braken we ons boeltje af en even voor 11u waren we op weg naar onze laatste kampeerplaats van deze reis: het eiland Salt Spring. In ons roadbook lazen we dat er elk oneven uur een ferry was van Vancouver Island naar Salt Spring. Die van 11u hadden we glorieus gemist, dus zou het de ferry van 13u worden.
Op souvenirjacht
Op een of andere dwaze manier kreeg ik de indruk dat onze TomTom ons op het verkeerde been aan het zetten was. Dus even aan de Garmin gevraagd een route uit te rekenen. Die leidde naar een geheel andere haven en geheel andere ferry. Boeiend vonden we dat. We haastten ons de eerste de beste parkeerplaats op en zochten op welke van de twee GPS toestellen correct was. Per heel hoge uitzondering bleek de Garmin de juiste route uitgerekend te hebben en na wat trekken en duwen slaagde ik erin om ook de TomTom tot dat resultaat te laten komen.
Gelukkig had dat GPS-gesukkel geen effect op onze reistijd en moesten we niet beginnen vrezen dat we een ferry zouden missen. In Swartz Bay verliepen de formaliteiten bij de ferry zoals gewoonlijk gesmeerd en al gauw stonden we aan te schuiven in Lane 31 die ons op de ferry zou zetten richting Salt Springs. We namen de tijd om rustig te lunchen en net op het moment dat Anita weer eens naar het toilet moest, zette onze rij zich in beweging.
Eenmaal op het eiland wist TomTom niet meer waar naartoe. Ruckle Park? Nooit van gehoord; de Garmin daarentegen had drie waypoints voor Ruckle Park. Meestal is dat hét recept voor een schattig disaster, maar deze keer viel het best mee. Eenmaal we in de buurt waren, volgden we de wegwijzers en al gauw stonden we bij kampeerplek nummer 2, die we vooraf gereserveerd en betaald hadden.
Voor de zoveelste keer ergerden we ons groen aan de kei-en-keiharde ondergrond waarop we ons tentje moesten opzetten. Ik mepte weer eens enkele haringen kapot.
Ons tentje in het bos
Ik had net een pintje opengetrokken toen er kampeerders aankwamen op de plek naast de onze. Aan de hand van hun verhaal kregen we stukje bij beetje dat er in dit domein twee soorten plekken waren. Plaatsen voor campers en plaatsen voor tenten. Uitdaging was nu om te vinden waar die andere plekken waren. Er stonden wel pijltjes naar “walk-in campsites” maar ik dacht dat dat de niet-reserveerbare first-come-first-serve plaatsen waren. Drie rondjes moest ik maken van het terrein toen ik de tentplekken vond. En dus konden we ons tentje afbreken en verhuizen.
Ons plekje met zicht op zee
De rest van de avond verliep zonder verdere ongelukken. We zochten nog enkele geocaches, maakten lekker eten klaar en zetten de wekker voor morgen.