Alles over de reis in Namibië

Namibië 2006

Vijftien mensen (9 kinderen en 6 –nouja– volwassenen), drie 4×4 wagens en 280 kilogram bagage waren de ingrediënten van een avontuur in zuidelijk Afrika dat we tussen 2 en 24 augustus 2006 beleefd hebben. Voor de helft van de groep was het de eerste kampeerervaring, anderen hebben nu ook ervaring met héél primitieve omstandigheden, koude, lees verder…

Wereldrecord incheckvertraging

Ruim op tijd waren we allemaal in Zaventem — dachten we. We moesten alleen nog ingecheckt geraken. Maar dat was buiten de dame van KLM gerekend. Anderhalf uur heeft het geduurd voor we onze 30 boarding passen vast hadden. Met tranen in de ogen namen we afscheid van onze bagage. We waren zeker dat we lees verder…

Kilometers vreten richting west

Deze morgen waren we allemaal vroeg uit de veren. Om 8u zou men onze auto’s brengen. Na een uitgebreid ontbijt — het tweede zouden we pas ver in Namibië krijgen– gingen we eens kijken of de auto’s er al waren. Rond 8u dook er één 4×4 op op parking. Een half uur later stond er lees verder…

Ijs krabben in Afrika

We hadden afgesproken dat we deze morgen zeer vroeg zouden opstaan, de restjes fruit en water van gisteren als ontbijt zouden gebruiken en eventueel zouden ontbijten in Upington. Toen we uit de tent kwamen –het was nog donker–, werden we overvallen door de koude. De auto’s waren helemaal aangevroren; het moet zowat -4° geweest zijn. lees verder…

Rustig cruisen in het zand

Deze nacht hebben we allemaal goed geslapen. We stonden als laatsten van de camping op, rond 7u. De zon was nog niet boven de rand van de vallei; het was dus nog behoorlijk koud. Koffietom zorgde voor de koffie, Smeerpoes smeerde confituur en de kindjes aten cornflakes die eruit zagen als hondenbrokken. In onze GPS lees verder…

Annelies geniet van standje 9090, Hans dondert van de rots

Deze morgen liep de wekker af om 5u. Dat was niet echt nodig, want bijna niemand had goed geslapen. De harde wind had continu allerhande vreemde geluiden veroorzaakt. Toen we uit de tent kwamen, waren we meteen versteend van de kou. Gevoelstemperatuur lag een heel eind onder de nul graden. Warme broek, fleece, winddichte jas lees verder…

“‘k Trek het me allemaal niet meer aan”

Enkele dagen geleden waren we alle besef van tijd verloren en deze morgen waren we klaar voor een volgende stap: totale normvervaging. Zowat alles wat we thuis belangrijk vinden, blijkt hier plots onbelangrijk. Wat ze van mij denken, hoe ik eruit zie: lulkoek. Kortom: ‘k trek me er gewoon geen fluit van aan. Veel belangrijker: lees verder…

Veel geduwd, weinig getrokken

Vannacht hebben we allemaal verrassend goed geslapen. Dat echte hotelbed deed toch wel deugd! Na een bar slecht ontbijt zijn we er weer ingevlogen. Hans ging met enkele kids richting internetcafé, Anita verdween zonder meer en de rest was volop bezig met inpakken. Om 10u werden we verwacht voor de start van onze dolphin tour, lees verder…

Rust en champagne

Vandaag kwam er geen wekker aan te pas om ons uit bed te krijgen. We zouden immers een lekker luie rustdag houden, hier in Omaruru. De dag begon met een kleine valse noot: het verschrikkelijk slechte ontbijt, dat de komende dagen voor deftige diarree zou zorgen. Meteen werd de internetverbinding aangesproken om te kijken of lees verder…

Dino’s, Otjiwarongo en de Waterberg

Vandaag moesten we van Omaruru naar Otjiwarongo, waar we terug aanpikten op de originele route, die ons later in de namiddag naar het Waterbergplato National Park zou brengen. In de voormiddag maakten we een kleine omweg om naar 200 miljoen jaar oude dino-sporen te gaan kijken. In een volstrekt paradijslijke omgeving maakten we kennis met lees verder…

Beklimming van de Waterberg

En dit zag ik toen ik deze morgen mijn tentje openritste: Kapotte knie of geen kapotte knie, ik wou persé weten hoe het er daar boven uitzag. Naarmate iedereen wakker werd, groeide de troep rond de auto met het eten. Zoals altijd, stond Kleinannelies in pyjama op de eerste rij. Na het eten hielden we lees verder…

Het lekkerste restaurant van Namibië

Deze morgen hadden we genoeg tijd om rustig onze tentjes af te breken. De GPS suggereerde om terug te keren naar de asfaltweg, maar wij verkozen om onmiddellijk noordwaarts de zandweg te nemen richting Grootfontein. Onze eerste stop was de Hoba meteoriet, waarvan we de positie heel nauwkeurig markeerden.   Heel de bende op en lees verder…

Sobere zondag in Bushmanland

Iedereen heeft vannacht bijzonder goed geslapen. Snel profiteerden we nog van een douche. Zelf was ik behoorlijk zenuwachtig, want de komende vier dagen zouden we heel erg “off the beaten track” zijn. Hopelijk zouden we de komende dagen niet moeten ontdekken dat we iets essentieels vergeten waren. We profiteerden van de situatie om voor het lees verder…

Ik wil dit nooit vergeten

Kamperen was vannacht weer miserabel. Tentjes losvast aan wat stenen, koude, eten in ’t zand. We stonden op met niet zo’n goed humeur. Annelies en Tom stonden in voor het onbijt. Om te vermijden dat ons eten weer vol zand zou zitten, werd een stevige discipline gehanteerd. Maandag. Hopelijk zal er vandaag wél iets open lees verder…

Rap weer weg uit Khaudum

  Deze morgen liep de wekker af rond 5u30. We waren immers van plan om ruim voor zonsopgang op de uitkijktoren te kruipen, in de hoop dieren te zien die kwamen drinken aan de Gura Pan. Gisteren hebben ze ons gezegd dat de kans klein is, want “het is hier nu nog veel te nat”. lees verder…

In de bar rondhangen: nergens goed voor

Terwijl onze reisgenoten in hun slaapzak lagen te dromen van het restaurant waar we vanavond zouden belanden, verzeilden Anita en ik in de bar van de Tsumkwe Lodge. De bar was al gesloten, maar het vuur brandde nog. We maakten er kennis met enkele Zuid-Afrikaanse gidsen die op stap waren met een steenrijk Pools gezin. lees verder…

Koude douche in Sepupa

Deze morgen zijn we informatie beginnen verzamelen over onze uitstap op de Okavangodelta. Meteen volgde een enorme koude douche. Duur, duur, duur! De overtocht met de watertaxi kostte een fortuin, maar het alternatief was nog slechter. De weg van Popa Falls naar Seronga lag er nog slechter bij dan twee jaar geleden. De rit zou lees verder…

Hoeveel hebben jullie betaald?

“Hoeveel hebben jullie betaald?” was het eerste dat onze hoofd-poler me vroeg. Er is onder de polers duidelijk heel veel ontevredenheid over het nieuwe 24-uur-arrangement. Niet zo lang geleden is tussen het management van de coöperatieve afgesproken dat klanten voor tochten op de delta een vaste prijs zullen betalen per 24 uur. De polers zijn lees verder…

Een dagje in Seronga

Nadat de kandidaten “Robinson Island” in hun vrachtwagen geladen waren, gingen we terug naar de kampeerplaats. Tentjes werden opgeruimd, een deel van de vuile was ging het sop in.Daarna gingen we op wandel in het dorp. Meteen konden we rekenen op heel wat aandacht van de jongeren. Een van de oude mama’s die voor haar lees verder…

Op naar de beste camping ter wereld

Zo sloom onze polers gisteren waren, zo actief waren ze deze morgen. Snel moesten de tentjes afgebroken worden, rap nog een ontbijt, want om 8u moesten we hier weg. Als tegenprestatie voor hun goede service gisteren, waren we niet meteen verschrikkelijk gehaast. We hadden allemaal heel slecht geslapen door de vele onbekende geluiden rondom ons. lees verder…

Bijna opgesloten in Mahango Game Reserve

Vandaag hebben we rustdag gehouden. Iedereen heeft zich uitgebreid gewassen in de formidabele openluchtdouches en heel de bende is uitgezwermd in heel het domein. We keken naar het heel bijzondere openluchtzwembad, maar niemand zag het zitten om effectief te gaan zwemmen. We hebben ook lang zitten praten over de rest van de reis. Tot nu lees verder…

Kasane voedert bandieten aan de krokodillen

Vandaag begon in mineur. We maakten ons allemaal zorgen om de nummerplaat van Didier. En we moesten nu net het lange eind rijden door de Caprivistrip. Er zou wel politie rondrijden. En er staat wellicht nog militaire bewaking aan de brug over de rivier. We waren nog geen vijf minuten vertrokken toen alle zorgen van lees verder…

Kamperen met zicht op de rivier

Onze reis zit erop. Vanaf nu staat alles in het teken in het vermijden van ongevallen en tijdig in Johannesburg geraken. Terwijl de rest van de groep ons kamp opvouwde, heb ik nog gauw een berichtje op de website gezet. Inladen gebeurde op automatische piloot en toen waren we weg. Bij het buitenrijden van Kasane lees verder…

Naar Pilanesberg

De goede vooruitgang van gisteren heeft ons gemotiveerd. Vandaag gaan we een soortgelijke rit maken, richting Pilanesberg. Als dat lukt, hebben morgen een dag tijd voor een forse game drive. We nemen de tijd voor een uitgebreid ontbijt. Afbreken en inladen gebeuren nu met de ogen dicht. En ja hoor, het lukt! De zon gaat lees verder…

Dan toch nog leeuwen gezien

Regen, wind, storm! Belgisch weer. Toen we wakker werden, dachten we dat we tijdens de nacht doorgezapt waren naar Europa. Maar neen, officieel heet het hier Afrika te zijn. Na een uitgebreid ontbijtbuffet hebben we onze spullen ingeladen. Wat we niet meer nodig hadden, hebben we weggeschonken aan de werklui in het domein. En dan lees verder…

Welkom thuis

Inchecken verliep deze keer merkwaardig vlot. Zelfs onze koelbox werd zonder morren ingecheckt. In Johannesburg kregen we niet allemaal een boarding pas voor Amsterdam-Brussel, maar daar schonken we voorlopig geen aandacht aan. Dat veranderde drastisch in Amsterdam, waar bleek dat ongeveer de helft van de groep op de wachtlijst gezwierd was. Bij KLM ben je lees verder…