Voor het eerst in bijna 20 jaar gingen we op reis zonder kinderen. Wandelen, kamperen, rust waren de criteria en zo viel de keuze op Canada. Tijdens de voorbereiding kwam Anita per toeval terecht bij Lo en Annemarie van Nature Trek Canada. Het klikte van bij het eerste contact en Lo overtuigde ons om de lees verder…
Deze morgen liep de wekker af om 04:45, want we moesten onze trein nemen om 05:52. Met veel kraken en piepen sukkelde ik het bed uit. Het was een korte nacht geweest: we hadden tot ruim na middernacht onze bagage zitten wegen, herschikken, elimineren tot we beneden de 46kg geraakten. Hoewel dit als “veel” klonk lees verder…
Met low-cost hotels hebben we geen goede ervaringen. Meestal draaft er tot een gat in de nacht een bende luid taterende Amerikaanse of Hollandse trutten door de gang, enkele uren later gevolgd door lallende Britten. In de Buchan: niets daarvan. We lagen op bed en genoten onder andere van een doodse stilte. In slaap vallen lees verder…
Gisterenavond hadden we de timing opgemaakt voor vandaag. Volgens de GPS moesten we 1:40 rijden. We hadden in Gold River afgesproken om 09:30, maar Lo had al aangekondigd dat hij waarschijnlijk wat te laat zou zijn. We moesten dus ten allerlaatste vertrekken om 8u. De wekker liep af om 06:30. Lekker langzaam lui werden we wakker, lees verder…
We sliepen heerlijk in onze bloemenzee. Alleen was er rond drie uur ’s ochtends flink paniek in de tent. Een wijfjesbeer was mijn rug aan het betasten met haar dikke poot. Ik wilde naar de bear spray grijpen toen duidelijk werd dat Anita zich terug bergop aan het wroeten was. Ons tentje stond licht bergaf lees verder…
Vandaag was het plan om in noordelijke richting te gaan wandelen. Net zoals gisteren ging het traject afwisselend door bos en over strandjes. We waren het intussen gewend dat we in bos vorderden aan 700m/u en we vergaapten ons aan de grillige creaties in dit oerbos. In een van de baaitjes zagen we zeeotters dobberen, lees verder…
Vandaag zouden we afscheid nemen van ons buitengewoon kampeerplekje op Nootka Island. Er was geen haast bij, want we werden pas om 13:00 verwacht in Louie Lagoon. Vertrekken rond 11:30, hadden we afgesproken. Omeletje met kaas, stukje brood, kopje koffie en we waren er weer helemaal klaar voor. We ruimden onze kampeerplek op en zoals lees verder…
Onze eerste confrontatie met de regen was gisteren niet erg goed verlopen. Een shelter maken zonder tentstokken — thuis moeten laten wegens vermeende gewichtsbeperkingen bij Air Transat — was echt niet doenbaar. Daarom stond een passage langs Canadian Tire vandaag hoog op de boodschappenlijst. In Campbell River was het even zoeken naar het shopping center, lees verder…
Vannacht sliepen we als marmotjes. De stilte hier op de camping doet bijna pijn aan de oren. Om 05:30 was daar helaas de wekker al en we schoten prompt in actie, want we wilden om 06:15 aan de steiger staan voor onze boottocht richting Knight Inlet, het beste gebied in deze regio om grizzlyberen te lees verder…
Voor de tweede dag op rij moesten we onze wekker zetten, want ook de mensen van Sea Smoke hadden ons klaar en duidelijk aangemaand om tijdig op de afspraak te zijn. Net zoals gisteren hadden we ons ontbijt gisterenavond al klaargezet in één zak en zaten we amper 20 minuten na onze wekker al te lees verder…
Vandaag moesten we per uitzondering onze wekker niet zetten. We sliepen heerlijk onder een dikke deken van absolute stilte en werden prinsheerlijk wakker rond een uur of negen. Beneden op zee hoorden we de misthoorns van de schepen die voorbijkwamen. Wij zaten in de volle zon. Na lekkerlui ontbijt hebben we dan ons boeltje opgekraamd lees verder…
Het uitzicht waarop we deze morgen getracteerd werden toen we zaten te ontbijten, kon gerust tippen aan de Zambezi in Zambia of de Kavango in Noord-Namibië. We namen de tijd om volop te genieten van ons koffietje en een kommetje granola. Er was heel de nacht wind geweest en daardoor was ons tentje niet klam. lees verder…
Vannacht hebben we niet bijster goed geslapen. Het verschrikkelijke lawaai van het verkeer dat door Parksville dendert, én de fameuze koekoeksklok (lees ons verhaal van gisteren) zorgden ervoor dat we regelmatig wakker schoten. Vandaag zijn we overgestoken naar de oostkust van Vancouver Island. Het doel was om te gaan wildkamperen op Sombrio Beach. Lo had lees verder…
Toen we gisteren naar hier aan het rijden waren, hadden we nooit kunnen voorspellen dat we hier zo’n goede nacht zouden hebben. We sliepen als marmotjes, in slaap gewiegd door de branding — en nog lange tijd wakker gehouden door onze buren. Toen we uit onze tent strompelden, hing er nog een beetje mist, maar lees verder…
Deze morgen waren we spontaan wakker om 06:30. Onrealistisch vroeg en we besloten om er hier op ons bedje van keien nog een paar uur bij te doen. Maar eerst even gaan plassen. De tweede keer dat we wakker werden, was het rond 09:00 en dat vonden we bruikbaarder. Onze ontbijtroutine ligt nu al een lees verder…
Het luieren van gisteren had deze morgen zijn gevolgen: we sliepen tot bijna 9u. Rustig braken we ons boeltje af en even voor 11u waren we op weg naar onze laatste kampeerplaats van deze reis: het eiland Salt Spring. In ons roadbook lazen we dat er elk oneven uur een ferry was van Vancouver Island lees verder…
Ook deze nacht bleven we gespaard van regen en toen we ons tentje openritsten, kondigde zich weer een prachtige dag aan. We hadden bij Lo thuis afgesproken om daar een hoop kampeermateriaal achter te laten dat we in Canada gekocht hadden en niet mee zouden nemen naar huis. Daarna maaken we ons klaar voor een lees verder…
Vandaag hebben we ons eens als echte toerist gedragen. Hét verplichte nummertje dat je dan moet opvoeren, is een fiets huren en volop te genieten van de vele kilometer fietspaden in deze gezondste stad van het noordelijk halfrond. Op een paar honderd meter van ons hotel vonden we inderdaad een verhuurshop en even later waren lees verder…
Deze morgen hebben we dan onze bagage compact ingepakt, auto ingevelerd. Intussen hadden we geleerd dat we ons kampeermateriaal mochten inchecken als “sportmateriaal” en dat er 35kg sportmateriaal gratis mee mocht. Daarmee waren meteen onze zorgen over overgewicht (van onze bagage, uiteraard 🙂 ) van de baan. Vliegen met Air Transat viel deze keer best lees verder…
