Lang leve het weekendverkeer

Dank zij het weekendverkeer –meer bepaald het gebrek eraan– hadden we een behoorlijke nachtrust. Geen enkele vrachtwagen maakte ons vannacht wakker.

De wekker om 6u30 deed meer pijn, maar we moesten op tijd zijn voor een ochtendwandeling in de buurt van het hotel. Onze gids was de tuinman van het hotel. Het was een vriendelijke, ietwat introverte man die ons continu wees op dingetjes die te zien waren. Een plant, een geneeskrachtig kruid, mieren die je kan gebruiken als insect repellent.

“Wandeling met tuinman” stond op de planning, maar in feite was dit méér dan een understatement. De gids was beter dan onze “professionele” gids in Monteverde.

Op de middag hadden Maarten en ik de “waves & caves tour” geboekt. Doel was om met de kayak de zee op te gaan en de grotten te verkennen. Organisator was “Fred’s club”, die later een eenmanszaak bleek te zijn. Fred was Amerikaan, maar voegde er als verzachtend element snel aan toe dat hij van vlakbij de Canadese grens kwam.

Fred schrok een beetje toen we op Playa Piñuela aankwamen. De golven waren een pak hoger dan hij verwacht had. Maarten en ik zagen het ook niet meteen zitten om de golven met een kleine kayak aan te vallen. We wachtten een kwartiertje en kregen de indruk dat het wat kalmeerde. We besloten om het erop te wagen. Maarten geraakte bij zijn eerste poging door de branding, Fred ging overkop en mij lukte het niet om in te stappen in mijn kayak. Na fors aanroepen van de Almachtige ging het plots beter en we waren vertrokken.

Eenmaal door de branding was het vrij gemakkelijk peddelen. We deinden vrolijk mee op de deining. Soms zaten we een meter of vier boven de rest van de zee, soms in een diepe put. We gingen rondom een landpunt, richting Playa Ventatas. Daar waren de meeste grotten, maar erin gaan was geen optie. De golven waren te gevaarlijk. Als we de rotsen naderden, werden we er met een ongelooflijke kracht naartoe gezogen. We bleven dus op veilige afstand en vergaapten ons aan het spektakel van de golven die inbeukten op de rotsen.

Vanavond zijn we opnieuw gaan eten in Bar Coronado. Het eten was weer bijzonder lekker. Er was een live optreden, maar het was niet zo indrukwekkend. Twee man met gitaar zongen –bij wijlen amechtig vals– pathetische ballades en traditionals.

Geef een reactie