Drie uur voor vertrek moesten we in Zaventem zijn, ten laatste 6u45 dus. De enige trein die hiervoor haalbaar leek, was die van 4u25. We konden er ook een later nemen, maar dan moesten we overstappen in Brussel. In dat scenario hadden we slechts 6 minuten om met 90kg bagage en Marjolein van spoor twee naar spoor vijftien te geraken; kans dat dat zou lukken, leek ons nihil. Dus ging Anita de dag voor vertrek op zoek naar alternatieven. Alle carhotels in zaventem bleken volzet, maar ze ontdekte dat er vlakbij ons een taxibedrijfje is en de zaak was snel beklonken.
Stipt 5u45 stond de taxi voor de deur en weg waren we. Check-in verliep verrassend vlot. Het was wel moeilijk om serieus te blijven tijdens de ondervraging. Of we onze bagage zelf ingepakt hadden en meer van die nonsens. Hun computer had problemen om de banktransactie te vinden waarmee onze tickets betaald waren. De neanderthaler van dienst kon maar niet begrijpen dat we onze rekeninguittreksels niet meenemen op reis. Maar we mochten toch mee. Noteer: Belgen die in Nederland tickets kopen voor een vlucht vanuit Zaventem ontsnappen blijkbaar aan het alziend oog van de antiterreur-terreur.
Eenmaal aan boord van Continentale vlucht 61 naar Newark legde ik er mij voorbaat al bij neer dat we gedurende 8u weer eens de grillen van het cabinepersoneel zouden moeten ondergaan. Het viel mee, deze keer. Op bepaalde momenten hadden we zelfs eventjes die indruk dat men de intentie had om ons als klant te behandelen en niet als hinderlijk stinkend cargo. Die positieve ervaring werd meteen de nek omgewrongen door de personeel van Continental op de luchthaven van Newark. Verrassend aangenaam was dan weer de immigratie-beambte in Newark.
Tegen alle verwachtingen in had hij er begrip voor dat het quasi onmogelijk is om vingerafdrukken te nemen van Marjolein.
De vlucht naar San Jose, de hoofdstad van Costa Rica verliep exact volgens het script. Afgesnauwd van het begin tot het eind. Jaja, customer service en Continental Airlines, het blijft een lastige combinatie.
In San Jose flitsten we door immigratie en even later stonden we in de tropische hitte midden in de gebruikelijke luchthaven-uitgang-chaos. Illegale taxi’s, mensen die voor ons een rit naar het hotel zouden regelen, iemand die beweerde dat de pick-up alleen zou komen als hij daarvoor belde. Het was Annelies die het eerst het ventje in de gaten kreeg die rondliep met een bordje met onze namen erop.
Een klein half uurtje later kwamen we aan in hotel Rincon De San Jose, waar men ons twee kamers probeerde aan te smeren ipv de gereserveerde (en betaalde!) drie. Er was slechts een fractie van onze assertiviteit nodig om dit probleempje op te lossen en minuten later lagen onze kapoenen in bed.
Anita en ik liepen nog even rond in de gezellige binnentuin, proefden onze eerste pintjes Imperial en gingen dan ook onder zeil. 6u20 Belgische tijd, meer dan 24u na ons vertrek richting Zaventem.