Helemaal onderaan in de sluis
Langzaam omhoog
En dan doorvaren
Ontwaken was deze morgen ronduit zalig: het uitzicht over een héél meer voor ons alleen. Onze eerste stop was Keshcarrigan, waar we naar ’t schijnt een mooie wandeling konden maken naar de top van de Sheebeg. We hadden gelukkig het verstand om de fietsen te nemen, want 90% van het traject ging over asfalt. We werden wel beloond met een mooi uitzicht over –je raadt het nooit– de meren en de omliggende weiden.
Door de sluis en dan onder de brug door
De kerel van Carrickcraft had bij het begin van de reis een dikke lijn getrokken op de kaart: tot daar is realistisch, verderop eigenlijk niet. Meer hadden we niet nodig om ons reisdoel te kiezen: een dag of twee varen voorbij die dikke streep.
Het traject was de rest van de dag heel sluis-intensief. Op zeker moment hadden we er drie binnen wandelafstand en het hele team ging aan de slag om de volgende sluis al te “prepareren” terwijl wij nog aan het versassen waren in de vorige. Op de meeste plekken werden serieuze hoogteverschillen gemaakt van 4 à 5 meter: we kwamen aangevaren op water dat op dezelfde hoogte stond als de brug waar we onderdoor moesten.
Aangemeerd in Leitrim
Rond 16u besloot onze dolle reisleidster dat het welletjes was en gaf haar personeel de opdracht om aan te meren in Leitrim. We legden aan bij iets dat eruit zag als de publieke steiger, maar achteraf bleek dat het een privésteiger was. We veegden er onze voetjes aan en trokken een blikje bier open.
Na een rondje winkelen besliste de jeugd dat we vanavond op restaurant zouden eten. Ik mocht mee op voorwaarde dat de bankkaart ook mee ging. Tripadvisor leidde ons naar het restaurant “Waves” van het plaatselijke hotel. We hebben lekker gegeten.