Soms was het krap om met ons gevaarte onder de brug te laveren
Duidelijke boodschap
Vandaag zat onze reis erop: we keren terug. Eerst richting Enniskillen, waar we morgen onze boot inleveren en daarna met twee tussenstops naar huis.
Vier uurtjes varen en we waren waar we moesten zijn. De laatste twee uur stond Wouter aan het roer en hij meerde ons perfect aan op de koop toe.
“A charge will apply if this boat is not returned in clean and tidy condition” hing als waarschuwing op de trap naar het achterdek en we keken er allen elke dag een keer of honderd naar. Na twee weken varen waren we overtuigd: vrijdag kuisdag. Van zodra we in Enniskillen geland waren, werd er op onze boot gepoetst dat het een lieve lust was. Wij gaan onze bak morgen properder teruggeven dan hij ooit geweest is.
Na het schrobben hadden we nog een uur of twee over en we gingen naar Cole’s monument — een toren met een geklede man er bovenop. Ik had ooit gezegd dat ik alleen monumenten wilde zien met naakte vrouwen erop maar dit verlangen werd vakkundig genegeerd.
Nu we toch zo ver waren, keken we of er nog geocaches waren in de buurt waren. Op die manier waren de twee uur snel gevuld en ontdekten we nog enkele leuke plekjes in Enniskillen.
Waar we vanavond zouden eten, was eigenlijk al een paar dagen geleden beslist: we zouden de Horseshoe & Saddlers vereren met een tweede bezoek. Ook vanavond was het eten er best wel te pruimen, al misten we de magie van de eerste keer — zoals dat wel vaker gebeurt.