Een van de laatste sluizen
Terugkeren richting Enniskillen, dat was het hoofddoel van vandaag. We waren al voor 10:00 deze morgen aan het varen, een record. Bij de tweede of de derde sluis botsten we op een Duitse familie en samen werkten we 12 sluizen af. We vormden een prima team en elk gebruikten we om beurt onze smartcard om de sluis in actie te zetten.
Er was vanaf 13u regen aangekondigd, maar die bleef grotendeels uit. We kregen enkele lichte buien maar voor de rest konden we vorderen onder “bewolkt met brede opklaringen” zoals het KMI dat zou benoemen.
De tracklog van de GPS was een grote hulp, want nu wisten we heel zeker welk “gat” we aan de overkant moesten induiken als we op een meer kwamen.
Dolle pret
Rond een uur of drie zijn we dan beginnen kijken waar we zouden overnachten. Het belangrijkste criterium: een wasmachine. De wasmachine in Boyle was immers defect en Maarten had stilaan wat verse kleren nodig voor de fietsreis die hij aan onze famailie-uitstap wilde koppelen. De keuze viel op Ballinamore, een stadje waar we nog geen halt gehouden hadden.
We wensten onze Duitse vrienden nog een behouden reis en meerden aan. Enkele minuten later gingen de hemelsluizen open op een manier zoals dat alleen in Ierland kan en we hadden instant medelijden met de mensen die nu druipnat stonden te worstelen om hun boot in en uit dat verdomde 13de sluis van de dag te krijgen.
Nadat de bui over was, gingen Anita, Annelies en Wouter winkelen. Eérste opdracht: breng eens een deftige fles bubbels mee. Een uur later hadden we nog geen teken van leven en ik stuurde een “Alles OK?” SMS. Seconden later kwam triomfantelijk het antwoord “op weg naar de boot met echte champagne”. En zo geschiedde. We dronken champagne, aten lekkere spaghetti “op basis van ter plekke gevonden ingrediënten” en we waren blij met het verloop van deze dag.
Intussen was de wasmachine in het sanitair blok klaar met haar werk. Anita begreep de icoontjes niet zo goed, hoopte de deur van het ding te openen, maar de machine begon zich te vullen met water. En toen vond Anita wél het juiste knopje. Gevolg: heel ’t spel onder water én een kletsnatte was. Geen nood: we flikkeren de hele handel in de droogkast en die zal er wel raad mee weten. Er zijn zo van die momenten dat je blij bent dat je al lang verdwenen bent tegen de tijd dat de kuisploeg ontdekt wat er die avond weer misgegaan is..
Morgen maken we nog een klein ommetje naar Belturbet en dan gaan we onverbiddellijk naar Enniskillen.