Elke dag werd er verse soep gekookt aan boord
Vandaag hebben we dan onze laatste sluizen afgewerkt. Het was nu écht routine geworden.
Onderweg hadden we gehoord dat Belturbet echt wel het bezoeken waard was en dus maakten we een ommetje.
Ook vandaag hadden weer af te rekenen met heel lange stukken met snelheidsbeperking. Terwijl al dat groen aan ons voorbijschoof, vonden we wel dat we het hier stilaan gezien hebben.
In Belturbet werden de fietsen nog eens uitgeladen om, tussen de regenvlagen door, de buurt te gaan verkennen. 
Wij vonden dat Belturbet niet opvallend anders is dan de andere kleine steden die we gezien hebben, zoals Kesh en Belleek: een hoofdstraat met Aziatische meeneemtent, een Spar, enkele pubs.
Opvallend is wel dat hier nog heel veel herinnert aan The Troubles. Gedenkplaten en standbeelden die herinneren aan de wreedheden die zich hier afgespeeld hebben.
’s Avonds heeft Maarten dan schaakles gegeven aan Wouter, maar de grootste lol hadden we toch met Annelies die voor elk stuk haar eigen naamgeving bedacht. “De schuine peet” vonden we de beste en terwijl wij het uitschaterden, vond Maarten dat het welletjes geweest was.