Shropshire Union Canal in Mollington
Gisterenavond hebben we ons de mosseltjes met friet erg laten smaken en dan waren we heel erg klaar voor het bijna-jaarlijkse ritueel. Onze beruchte reischecklist komt uit de printer en ons huis verandert in een nest ijverige mieren die allen nog allerlei spullen bijeenzoeken voor de reis.
Deze keer was het iets complexer, want we moeten bagage en fiets meenemen van Maarten. Hij zelf is van plan om een vlucht te nemen naar Dublin terwijl wij met de auto op weg zijn.
Deze morgen kwam er wat haarwortelpijn aan te pas, maar uiteindelijk lukte het ons om met minder dan een kwartier vertraging te vertrekken. Er waren geen controles aan de Franse grens, zodoende geraakten we min of meer volgens plan aan de terminal van Eurotunnel.
Ervaren geocacher aan het werk
De rest van de rit richting Chester was vrij geschiedenisloos, al viel het eerste contact met een van vettige baklucht doordrongen service station langs de M1 erg tegen.
We hadden een hotel in Mollington, een dorpje even buiten Chester. We vonden allemaal dat we al meer dan genoeg in de auto gezeten hadden en dus lieten we Chester rustig aan ons voorbijgaan. In de plaats gingen we wat geocaches zoeken in de buurt. We ontdekten een kanaaltje en namen dan een avontuurlijke route door de weiden, achterin een woonwijk om terug naar het hotel te geraken.
Zoeken naar een restaurant leek ons veel te lastig en dus aten we in het hotel. Niet slecht, niet uitstekend.
“Hebt ge’m nu nog niet gevonden??”
En dan volgde een leuke verrassing: de terminal van Holyhead blijkt niet in Liverpool te zijn, maar nog een dikke 100km van Molington. Ai, dus toch de wekker zetten morgen :(. Het begint hier op de werkweek te lijken. En dat op vrijdagavond.