In de namiddag kropen Annelies, Maarten en ik achter op een brommer en reden mee richting kust. Daar zouden we genieten van een Sunset cocktail.
De rit zelve was ook een belevenis omdat je met je neus vlak op talloze details van het leven hier zit.
Wat en wie mensen hier op de bromfiets meenemen, wat ze in allehande stalletjes verkopen, hoe er gelabeurd wordt in de rijstvelden, hoe in deze maatschappij elk greintje aggressie ontbreekt.
De zon werkte niet echt mee, zodat er van een mooie sunset niet echt sprake was.
We hebben dus extra genoten van de straffe cocktail die de Viavia gids in zijn rugzakje zitten had. Na de zonsondergang zijn we nog even tot op het strand van Parangtritis gereden, waar onze kabouters hun eerste zandkasteel van deze vakantie hebben kunnen bouwen.
In het stikkedonker zijn we dan in volle vaart teruggereden naar Jogja. Mijn chauffeur had natuurlijk een ernstige handicap op zijn achterbank zitten, waardoor de twee anderen al gauw uit zicht verdwenen. Samen met tientallen andere bromfietsen naar Jogja racen: onwaarschijnlijke belevenis.
