Vandaag zijn we geland op de oever van de Zambezi-rivier. Om hier te geraken, zijn we door de Caprivi-strip gereden. Dit is een strook Namibië van 200km bij 30km die geprangd zit tussen Botswana en Angola. Dit gebied gold als erg gevaarlijk omdat Namibië had toegelaten dat het Angolese regeringsleger langs hier troepen overbracht naar westelijk Angola om daar de rebellen van Savimbi te bestrijden.
Twee jaar geleden zijn er bij een incident drie Fransen om het leven gekomen en sindsdien is het toerisme in deze regio op nul gevallen. Het konvooi was blijkbaar een poging om het vertrouwen te herstellen.
Vandaag valt er geen bal te beleven. Tweehonderd kilometer strikt rechtdoor rijden, vier tegenliggers tegengekomen, vier andere toeristenjeeps ingehaald, waarschuwingsborden voor overstekende olifanten vrolijk genegeerd. Er is niet het minste spoor van enige militaire activiteit. Eigenlijk is er geen activiteit tout court.
Bij het plannen van onze reis was ik gefascineerd door de plaats Katima Mulilo, gelegen op de Zambezi en voorzien van een hotel met een bar die op de rivier dobbert. De ontgoocheling bij het zien van de realiteit kon echt niet groter zijn. De Zambezi River Lodge is een dodelijk steriel, volslagen ongeinspireerd bungalowpark dat er perfect in slaagt om de magie van de lokatie de nek om te wringen. Zelfs de bar die op de rivier dobbert, is een miskleun van jewelste.
Als bedlectuur lag op het nachtkastje bovendien de ‘Jewish Renaissance, the Magazine of Jewish Culture’. Aan de andere kant van de rivier (Angola) is het volle bak ambiance en dat ‘pikt’ echt wel hoor.
Vanavond zijn we gaan eten in wat volgens The Lonely Planet ’the place to be’ is. Tweede ontgoocheling op rij: matig eten, stront van de voorganger in de WC, zichtbare antipathie vanwege de lokale (blanke) bezoekers van de bar/restaurant constructie. Voor zover we iets konden opmaken uit de wartaal van de tooghangers, baart de situatie in Zimbabwe hen ook wel zorgen. Blijkbaar mijden alle toeristen deze regio. Hier in het hotel zijn er drie van de 35 bungalows bezet, we zijn vandaag amper toeristen tegengekomen. Anita heeft vandaag nog wat plaatsen gebeld voor de komende dagen en heeft ondervonden dat men zéér gretig is om mensen binnen te halen.
Morgen gaan we naar Kasane, op het vierlandenpunt (Namibië, Zimbabwe, Zambia, Botswana) op daar te bekijken wat de goedkoopste manier is om de Victoria Falls te gaan bekijken. De kosten voor visa en transfer van de auto kunnen namelijk –blijkt nu– redelijk hoog oplopen. De kans is groot dat we overmorgen slapen in Livingstone. Voor de terugreis naar Johannesburg rijden we in principe door Zimbabwe (overnachten in Hwange en Bulawayo), maar een zeer lange rit dwars door Botswana kan nog altijd dienen als alternatief. We gaan beslissen op basis van het nieuws dat we ter plekke kunnen verzamelen.
Intussen danken we de mensen van Ngepi voor het vrijgeven van hun internet-paswoord….