De etappe van vandaag kan je beschouwen als een administratieve rit. We gaan weliswaar min of meer in de goede richting (noordwaarts), maar rijden deze 250km voornamelijk om terug aan cash te geraken. De rit zelf verliep vlekkeloos: aan een gemiddelde van 100km/u vlogen we over de zandpistes van Zuid-Namibië.
Keetmanshoop lijkt een vreemd stadje. Veel mensen op straat, mensen die duidelijk niets omhanden hebben, jongentjes die bedelen, lijkt redelijk gevaarlijk. Gelukkig is het helemaal niet grimmig.
Ook vandaag weer voelen we dat de gemiddelde Namibiaan niet echt vriendelijk is. Ze lijken zich voortdurend te ergeren aan de saaiheid van hun leven, want hier gebeurt letterlijk niks. De mevrouw van de –uitstekende– internet shop vertelde dat ze op reis vanalles doen waar enigszins leven in zit: de trein nemen, naar de film gaan, naar een optreden,…
Onze veldkeuken
Vanavond kamperen we op het Lafenis Rest Camp, enkele km buiten de stad, gelegen op de lawaaierige autosnelweg naar Zuid-Afrika. Deze plek is uitermate kitscherig aangekleed als een Far-West dorpje, inclusief bar (bordeel ??) en een stel dreigend opgestelde galgen. De mevrouw aan de receptie straalde 100% verveling uit en ging volkomen in het opmaken van de formulieren voor ons verblijf.
Vlees is hier schaars. We konden enkel diepvrieskip en schapevlees krijgen. Dus hebben we vanavond spaghetti gegeten met gehakt uit schapeworst. Logisch, toch ?
We hebben vanavond de rest van onze reis een beetje herschikt. Morgen gaat het normaal gezien richting Wolwedans, zo’n 360km ver. We gaan vroeg opstaan om tijdig te kunnen vertrekken. Gezien het lawaai van het verkeer, zal dit wellicht niet echt moeilijk zijn.