Vandaag is de financiële realiteit volledig duidelijk geworden. De Zimbabwaanse economie is failiiet aan het gaan, de inflatie is de laatste tijd blijkbaar enorm. Maar de overheid houdt de officiële wisselkoers tgo de USD vastgeklonken aan 55 à 59. Als men wil betalen met Zim$, zoals wettelijk verplicht, kost alles hier een fortuin, bv. een halve liter melk (155Zim$) komt omgerekend neer op zowat 3USD ofte 120 Bef. We gingen een colaatje drinken; de rekening was 1200 Zim$; als we voorstellen om te betalen in USD, daalt de rekening naar 3.3USD. In realiteit werd in dit etablissement een koers van 450 gehanteerd. Kortom, de Zim$ is zo goed als waardeloos geworden.
Helaas hadden we gisteren beslist om de rest van de reis via Zimbabwe te doen. Dus hadden we als eerste werk geld gewisseld om benzine te kopen, maar uiteraard aan de officiële koers. Terugwisselen naar USD wordt overal geweigerd, dus waren we gefopt ter waarde van ruim 5000 Bef.
Bovendien heerst er brandstofschaarste; aan het tankstation staat er hier een file van meer dan een kilometer, in Hwange (120km van hier) zou er wel benzine zijn, maar de diesel is er uitgeput. Over Bulawayo is er geen nieuws.
Deze namiddag hebben we al onze resterende cash eens samengelegd en vastgesteld dat de bodem van de schatkist in zicht is. Om verdere verrassingen te vermijden, hebben we beslist om de terugtocht via Botswana te doen. Veel marge hebben we niet meer, maar het zou moeten lukken.
Deze avond zetten we de zorgen even uit het hoofd en gaan we eten in het fameuze Boma restaurant. Morgenvroeg vertrekken we bij zonsopgang naar Kasane, daar proberen we via onze visakaarten aan Pula’s te geraken. Als dat lukt, zijn we uit de problemen. Indien niet, wisselen we onze resterende dollars om de benzine te betalen die we nodig hebben om in Zuid-Afrika te geraken.
Beschouw Zimbabwe gerust als apenland, met onze groeten.