Anita had de microbe al te pakken voor we mekaar leerden kennen. Ondergetekende deed niet veel moeite om de besmetting te weerstaan. Afrika heeft ons hart al gestolen sinds onze eerste reis in Zuid-Afrika in 1989. Eenmaal de kinderen groot genoeg waren, hebben we de draad van de ‘grote reizen’ weer opgepikt.
We stippelen onze reizen altijd zelf uit en vinden niets plezanter dan na een paar dagen reizen de planning overboord te gooien en puur op ’t gevoel verder te trekken. Daarom hebben we meestal een eigen huurwagen en nemen we onze tenten mee.
Tot 2015 reisden we altijd met kinderen. Onze kleinste was pas 5 toen we onze eerste grote reis maakten en dit heeft nooit voor problemen gezorgd. De mentale handicap van onze oudste dochter vormde evenmin een hindernis, maar tijdens de reis in Costa Rica merkten we dat ze het zelf helemaal niet prettig meer vond om constant van hot naar her gevoerd te worden. Onze reis in Ghana was de eerste zonder Marjolein. Ook voor de reis naar Ecuador lieten we Marjolein logeren in Huis Oranje, maar in 2015 besloten nog eens te proberen om haar mee te nemen. Goede keuze, zo bleek.
In 2016 zijn we dan voor het eerst zonder kinderen op reis gegaan. Terwijl onze kroost over het huis waakte, sloegen wij ons tentje op op Vancouver Island, Canada.
We huurden een boot om in 2017 rond te zwerven op Lough Erne en de rivier Shannon in Ierland. Traag reizen tussen het groen was een bijzondere ervaring.
Onderweg houden we steeds een dagboek bij. Daarin staat niet alleen ons verhaal, maar we proberen er ook tips in te verwerken voor andere reizigers.