Tot mijn stomme verbazing schoot ik deze morgen pas om 5u voor het eerst wakker. En ik was niet gesmolten. Ik ging naar buiten om de ochtendkoelte te vinden en kwam van een kale reis terug. Mensen, mensen, wanneer gaat het wennen om continu in klamme kleren en stinkende t-shirt rond te lopen? Ik ging lees verder…
Toen we de receptie voorbijkwamen, werden we met héél brede glimlach begroet. We zouden zonder probleem kunnen betalen met Euro’s, zo werd pro-actief gemeld. Een groter contrast met de reactie van gisteren was niet te bedenken en ik begon onraad te ruiken. Ik vroeg even naar de wisselkoers — de helft van wat we in lees verder…
Vandaag stond “een fietstocht naar het nevelwoud van Intag en de termale baden van Nangülvi” op het programma. Gisteren had Anita onze gids al horen zeggen dat er een probleem was om voldoende fietsen bijeen te krijgen. Wij waren enigszins onder de indruk toen de 4×4 ten tonele verscheen met 5 fietsen op het dak: lees verder…
Voor vandaag stond een bezoekje aan Papallacta op de agenda. Eerst zouden we een wandeling maken in een prachtig stuk regenwoud en daarna zouden we ons ontspannen in de termale baden met uitstekende reputatie. Als plan kon dit wel tellen. Dirk en Maira waren jaloers dat wij vandaag wél en zij niet naar Papallacta zouden lees verder…
Het is een jaar geleden dat ik nog in zo’n slecht bed gelegen heb als vannacht. Ik schrijf met opzet “gelegen”, want ik heb amper geslapen. Mijn rug deed de voorbije dagen al aardig pijn, maar bij het opstaan vandaag vond ik werkelijk geen enkele pijnloze houding meer. Het ontbijt was dan weer verrassend kompleet lees verder…
De upgrade die we gisteren gekregen hebben van de baas van Cuelo de Luna heeft zijn effect niet gemist. Deze nacht hebben we wél geslapen en toen de wekker afliep, lachte de wereld ons toe. Eerst gingen we naar Saquisili, waar elke donderdag de grootste indiaanse markt is uit de regio. Van heinde en verre lees verder…
Voor vandaag stond er “vrije dag in Quito” gepland. Onze affiniteit voor steden kennende, hadden we toch maar een gids geboekt om te vermijden dat we binnen het uur weer thuis zouden zijn. Eerst gingen we naar het grote mariabeeld dat over de oude stad uitkijkt. Daarna gingen we naar het oude stadscentrum, waar volop lees verder…
Voor vandaag hadden we Een Plan. Eerst in Midelt een lokale simkaart gaan kopen met 3G erop, geld wisselen, appels en water inslaan en dan richting Erfoud. Dat het gisteren Suikerfeest was, was duidelijk. Dat het vandaag kroningsfeest was, wisten we tot deze morgen nog niet. “Maar de meeste winkels zijn open,” zo verzekerde men lees verder…
Vandaag hadden we een relatief kort ritje voor de boeg, richting Merzouga. Dus namen we de tijd om in Erfoud een lokaal simkaartje te kopen om niet langer afhankelijk te zijn van de ellendig slechte internetverbindingen in de hotels. In de officiële agence van Maroc Telecom geraakten we aan een simkaart; we moesten ze laten lees verder…
Vandaag hadden we volgens ons roadbook een lange rit voor de boeg van 475km. Onze GPS vond een route van 350km, de keuze was dus snel gemaakt. We kregen het slechtste ontbijt totnogtoe: droog brood, pannekoeken waarmee je een moord kan plegen, koffie met het uitzicht van afwaswater, brokken in de melk. Zoals we intussen lees verder…
Gisterenavond hadden we –ruim op tijd, inderdaad– zitten kijken wat we vandaag zouden doen. Het idee was om naar Tagdicht te gaan, maar dat was een klim van 600m. Leek toen nog haalbaar, maar deze morgen dacht ik er toch anders over. Liesbeth was resoluut: jullie kunnen dat niet. Waarom doe je geen vlakke wandeling lees verder…
Vandaag was het plan om naar Aït Mansour te gaan, een vallei en oase op zowat 30km van ons hotel. Daarna zouden we terugkeren, luieren en tegen de avond terugrijden naar Tafraoute om te eten. De rit naar Aït Mansour was vrij spectaculair omdat we flink moesten klimmen om over de bergen te geraken. Aït lees verder…
We hadden met de kinderen afgesproken dat we deze morgen zouden uitslapen. Toen Anita en ik aangekleed waren, was er nog geen teken van leven bij de kinderen. We besloten om een plek te zoeken om te ontbijten en dan een wandeling te gaan doen langs de Fairy Stream. In plaats van terug naar Yana lees verder…
Gisterenavond waren we te lui om uit te gaan eten. We bleven in het hotel en aten er opnieuw voortreffelijk. Na het eten zijn Maarten en ik nog wat gaan zwemmen en toen besloten we dat het bedtijd was. Wij lagen een tiental minuten horizontaal toen ook onze buren naar hun kamer kwamen. Nog een lees verder…
Met low-cost hotels hebben we geen goede ervaringen. Meestal draaft er tot een gat in de nacht een bende luid taterende Amerikaanse of Hollandse trutten door de gang, enkele uren later gevolgd door lallende Britten. In de Buchan: niets daarvan. We lagen op bed en genoten onder andere van een doodse stilte. In slaap vallen lees verder…
Vandaag was het plan om in noordelijke richting te gaan wandelen. Net zoals gisteren ging het traject afwisselend door bos en over strandjes. We waren het intussen gewend dat we in bos vorderden aan 700m/u en we vergaapten ons aan de grillige creaties in dit oerbos. In een van de baaitjes zagen we zeeotters dobberen, lees verder…
Onze eerste confrontatie met de regen was gisteren niet erg goed verlopen. Een shelter maken zonder tentstokken — thuis moeten laten wegens vermeende gewichtsbeperkingen bij Air Transat — was echt niet doenbaar. Daarom stond een passage langs Canadian Tire vandaag hoog op de boodschappenlijst. In Campbell River was het even zoeken naar het shopping center, lees verder…
Vandaag moesten we per uitzondering onze wekker niet zetten. We sliepen heerlijk onder een dikke deken van absolute stilte en werden prinsheerlijk wakker rond een uur of negen. Beneden op zee hoorden we de misthoorns van de schepen die voorbijkwamen. Wij zaten in de volle zon. Na lekkerlui ontbijt hebben we dan ons boeltje opgekraamd lees verder…
Het uitzicht waarop we deze morgen getracteerd werden toen we zaten te ontbijten, kon gerust tippen aan de Zambezi in Zambia of de Kavango in Noord-Namibië. We namen de tijd om volop te genieten van ons koffietje en een kommetje granola. Er was heel de nacht wind geweest en daardoor was ons tentje niet klam. lees verder…
Het luieren van gisteren had deze morgen zijn gevolgen: we sliepen tot bijna 9u. Rustig braken we ons boeltje af en even voor 11u waren we op weg naar onze laatste kampeerplaats van deze reis: het eiland Salt Spring. In ons roadbook lazen we dat er elk oneven uur een ferry was van Vancouver Island lees verder…
Vandaag hebben we ons eens als echte toerist gedragen. Hét verplichte nummertje dat je dan moet opvoeren, is een fiets huren en volop te genieten van de vele kilometer fietspaden in deze gezondste stad van het noordelijk halfrond. Op een paar honderd meter van ons hotel vonden we inderdaad een verhuurshop en even later waren lees verder…
Gisterenavond hebben we ons de mosseltjes met friet erg laten smaken en dan waren we heel erg klaar voor het bijna-jaarlijkse ritueel. Onze beruchte reischecklist komt uit de printer en ons huis verandert in een nest ijverige mieren die allen nog allerlei spullen bijeenzoeken voor de reis. Deze keer was het iets complexer, want we lees verder…
Gisterenavond heeft zich in onze kajuit nog een hilarische discussie afgespeeld. We deden een poging om het vraagstuk “wat doen we morgen” te ontrafelen. Anita speelde de rol van proefballonnen-oplater met buitengewone verve. Telkens Maarten en ik min of meer convergeerden, lanceerde Anita een nieuwe plek waar we eens aan land konden gaan. Toen wij lees verder…
Vandaag zat onze reis erop: we keren terug. Eerst richting Enniskillen, waar we morgen onze boot inleveren en daarna met twee tussenstops naar huis. Vier uurtjes varen en we waren waar we moesten zijn. De laatste twee uur stond Wouter aan het roer en hij meerde ons perfect aan op de koop toe. “A charge lees verder…
We hadden vandaag slechts één doel: eindelijk een geocache vinden in Colombia. Er liggen er slechts 163 in het hele land en voornamelijk geconcentreerd in de grote steden, die wij op deze reis opzettelijk links lieten liggen. Er lagen twee caches in het Tayrona National Park. Volgens het hotel was het heel eenvoudig om de lees verder…
