Gisteren hadden we op de valreep nog twee activiteiten kunnen boeken voor vandaag. Anita en Marjolein zouden een rustige boottrip maken in de Caño Negra. Ik zou met Maarten en Annelies stappen naar de Cerro Chato, een wandeling van zowat 5u.
De klim (400m) was weliswaar korter dan mijn bijna-dood-ervaring op Mount Mulange (Malawi), maar het was hier ook verre van evident. Het was even steil en ook hier was er geen meter vlak. We stapten door een nevelwoud, dus weer zo goed als 100% relatieve vochtigheid. Temperatuur viel mee, ik denk een 25° à 28°. Na het nodige gezucht, gezweet en gevloek stonden we na een uurtje op de top van de krater van Cerro Chato. We daalden ongeveer 100m naar het meer. Behalve en klein strandje kregen we ook enkele mooie kikkers te zien.
-
- Deze kikker had het heel wat minder last van de warmte dan wij.
De klim vanuit de krater was weer niet evident en dan begon de lange daling richting waterval van La Foruna, die vooral lastig was voor onze knietjes. Ik was enorm bezorgd om de knie van Maarten. Als hij er hier doorzakte, was ook het volgende zwemseizoen naar de vaantjes. Gelukkig mistrapte hij zich geen enkele keer.
Het laatste stukje tot aan de kassa deden we met het minibusje. Maar daarna volgde een nieuwe inspanning. Van de kassa was het nog 100m dalen tot aan de waterval. Er was wel een soort trap aangelegd met allemaal ongelijke treden, wat de afdaling niet evident maakte.
We hebben er eventjes rondgezwommen en toen kon er een nieuwe lijdensweg beginnen: terug naar de parking. Meer dood dan levend plofte ik in het minibusje neer.
Minuten na ons kwam ook Anita “thuis” van haar uitstap. Bleek dat ze twee keer twee uur in de bus gezeten had en verder véél pauze gekregen had om koffie te drinken en te lunchen. Netto hebben ze twee uur op de boot gezeten en kregen zeldzame vogels, slangen, kaaimannen en schitterende vlinders te zien. Al bij al bood deze uitstap vrij weinig value for money (USD150/persoon).
Deze avond stond er een beurt in de Eco-Thermales op het programma. We wisten niet exact wat ons te wachten stond, maar iets zei me dat dit exact was wat mijn geteisterde lijf nodig had. Niets is minder waar. Na een half uur in het veel te warme bad zaten we ons allemaal af te vragen wat we daar in ’s hemelsnaam zaten te doen. Zelfs het kijken naar mooie meisjes in bikini begon snel te vervelen. Thermale baden: niets voor ons.
Vanavond lieten we ons door de Lonely Planet naar de Lava Lounge leiden. Het eten was heel lekker, sfeer stukken plezanter dan in het restaurant gisteren.