De Okavango (in Namibië heet ze Kavango; de prefix ‘o’ wordt er in Botswana aan toegevoegd als eretitel) is een 1300km lange rivier die lang geleden op initiatief van Chief Kavango afgeleid werd naar de woestijn. Daar heeft zich in de loop der tijden een enorm grote delta gevormd, een kluwen van eilandjes, kreekjes en lees verder…
Kamperen was vannacht weer miserabel. Tentjes losvast aan wat stenen, koude, eten in ’t zand. We stonden op met niet zo’n goed humeur. Annelies en Tom stonden in voor het onbijt. Om te vermijden dat ons eten weer vol zand zou zitten, werd een stevige discipline gehanteerd. Maandag. Hopelijk zal er vandaag wél iets open lees verder…
Deze morgen liep de wekker af rond 5u30. We waren immers van plan om ruim voor zonsopgang op de uitkijktoren te kruipen, in de hoop dieren te zien die kwamen drinken aan de Gura Pan. Gisteren hebben ze ons gezegd dat de kans klein is, want “het is hier nu nog veel te nat”. lees verder…
Zo sloom onze polers gisteren waren, zo actief waren ze deze morgen. Snel moesten de tentjes afgebroken worden, rap nog een ontbijt, want om 8u moesten we hier weg. Als tegenprestatie voor hun goede service gisteren, waren we niet meteen verschrikkelijk gehaast. We hadden allemaal heel slecht geslapen door de vele onbekende geluiden rondom ons. lees verder…
Gisterenavond hadden we de timing opgemaakt voor vandaag. Volgens de GPS moesten we 1:40 rijden. We hadden in Gold River afgesproken om 09:30, maar Lo had al aangekondigd dat hij waarschijnlijk wat te laat zou zijn. We moesten dus ten allerlaatste vertrekken om 8u. De wekker liep af om 06:30. Lekker langzaam lui werden we wakker, lees verder…
We sliepen heerlijk in onze bloemenzee. Alleen was er rond drie uur ’s ochtends flink paniek in de tent. Een wijfjesbeer was mijn rug aan het betasten met haar dikke poot. Ik wilde naar de bear spray grijpen toen duidelijk werd dat Anita zich terug bergop aan het wroeten was. Ons tentje stond licht bergaf lees verder…
Vandaag was het plan om in noordelijke richting te gaan wandelen. Net zoals gisteren ging het traject afwisselend door bos en over strandjes. We waren het intussen gewend dat we in bos vorderden aan 700m/u en we vergaapten ons aan de grillige creaties in dit oerbos. In een van de baaitjes zagen we zeeotters dobberen, lees verder…
Vannacht hebben we niet bijster goed geslapen. Het verschrikkelijke lawaai van het verkeer dat door Parksville dendert, én de fameuze koekoeksklok (lees ons verhaal van gisteren) zorgden ervoor dat we regelmatig wakker schoten. Vandaag zijn we overgestoken naar de oostkust van Vancouver Island. Het doel was om te gaan wildkamperen op Sombrio Beach. Lo had lees verder…
Toen we gisteren naar hier aan het rijden waren, hadden we nooit kunnen voorspellen dat we hier zo’n goede nacht zouden hebben. We sliepen als marmotjes, in slaap gewiegd door de branding — en nog lange tijd wakker gehouden door onze buren. Toen we uit onze tent strompelden, hing er nog een beetje mist, maar lees verder…
