Voor vandaag stond er niet veel op de agenda. Korte wandeling in het nationaal park en luieren.
Bij het ontbijt werden we meteen terug geconfronteerd met de financiën: continental breakfast (fruit, koffie, toast, confituur, smeerkaas) is inbegrepen in het verbijf. Roereitje kost $2, pannekoeken $4.
Bij de kassa van het nationaal park ergerden we ons onmiddellijk aan de botheid van de dame achter het bureau. En tot onze opperste verbazing moesten we ons paspoortnummer opgeven om het park binnen te gaan. We hebben al véél parken bezocht, maar dit hebben we nooit meegemaakt. Voor ons was de boodschap in elk geval heel duidelijk: “blijf hier alstublieft weg”. Er is dus enige volharding nodig om hier binnen te geraken.
De wandeling op de voet van de vulkaan was kort en modderig en leidde naar enkele plekken met wat vulkanische activiteit: gaten waar stoom uit komt, brobbelende modderpoelen, een plas geel heet water.
Er waren vrij veel mensen op stap op hetzelfde pad. We liepen mekaar vaak letterlijk voor de voeten. Niet iedereen genoot van de omgeving. We hoorden een Nederlandse dame mopperen dat het toch wel vies was dat “al die andere mensen” diezelfde boom al vastgepakt hadden om steun te zoeken bij het omhoogklauteren. 
Ik zag het zo al voor mij: bij elke boom een dispenser met desinfecterende doekjes ten behoeve van de nette dames uit Nederland en kon mijn grijns blijkbaar niet onderdrukken. Ze meteen had door dat ik met haar aan het lachen was.
Na een uur of 2 hadden we de zaak wel bezien en keerden we onze kar.
Later hoorden we dat we onze paspoorten hadden moeten opgeven voor het geval dat we vermist zouden zijn tegen sluitingstijd. Ik wens hen veel plezier met hun zoektocht, want wij hebben ons met opzet niet uitgecheckt. Hopelijk haalt onze verontrustend verdwijning de wereldpers of valt de immigratie-ambtenaar bij ons vertrek flauw bij het zien van vijf levende vermisten.
Rond de middag zijn we gaan shoppen in Liberia: drankvoorraad aangevuld (véél geld bespaard!!) en alle ingrediënten bijeengezocht voor lekkere belegde broodjes. We vonden zelfs Franse broden! We hebben allemaal verschrikkelijk genoten van een simpel, licht, gezond broodje.
Intussen stond ook het menu voor vanavond op het bord geschreven en dra viel de beslissing dat we vanavond geen tweede keer $76 zouden neertellen voor heel matig eten en één glas water. De Lonely Planet leidde ons naar Soda Rancho Dulce in het centrum van Liberia. We hebben licht, lekker en gezond gegeten en gedronken (halveliterglazen met vers appelsiensap) voor omgerekend $33.
In de vooravond zijn er nieuwe gasten aangekomen in de Casa. Eén ervan is een uiterst luidruchtige Nederlandse dame, die me meteen danig op de zenuwen werkte met haar oeverloos gelul. We zijn gevlucht naar een uithoek van de tuin, maar horen ze tot hier tateren. De rest zit erbij te knikkebollen.