Ook vannacht hebben we weer geslapen als engeltjes. Omdat veel plaatsen gisteren gesloten waren, zouden we vandaag onze “grand boucle” doen: alle bezienswaardigheden in de ruimere omgeving van San Agustin. De “self-guided drive” van gisteren was ons zeer bevallen. Ook vandaag zouden we zonder gids rondrijden.
Salto Del Mortiño
De Salto Del Mortiño was onze eerste bestemming. De waterval was zeer de moeite. De eigenaar van het stukje land dat het mooiste uitzicht bood, had zeer veel moeite gedaan om de plek zo aantrekkelijk mogelijk te maken.
Anita was er niet gerust in
Hij had twee overhangplatformen gemaakt. Het ene hing boven de afgrond, echt angstaanjagend om erop te gaan staan. Het tweede platform hing recht boven de waterval en bood een sensationeel zicht.
Daarna reden we naar Alto de las Piedras. Deze site lijkt authentieker dan de sites die we gisteren zagen.
Alto de las Piedras
Een paar prachtige grote beelden trokken hier de meeste aandacht, maar de graftombes maken ook indruk.
Salto de Bordones
Dan passeerden we langs de tweede waterval van de dag: Salto de Bordones. Deze waterval was heel wat breder dan de vorige, maar we bekeken hem wel vanop ongeveer een kilometer. We stapten 100m omlaag om een beter zicht te krijgen, maar hielden er dan mee op, de terugweg indachtig.
In het park van Los Idolos werden we overvallen door de regen. We propten onze camera’s in de rugzak en stapten gezwind terug naar de auto. Qua historische beelden en graftombes hadden we het hier sowieso stilaan al gezien, vonden we.
Los Idolos
Het museum van Obando was onze laatste historische bestemming van de dag. We selecteerden het waypoint in de GPS en hopla, weg waren we. Maar we waren al bijna terug in San Agustin toen onze frank viel dat er iets niet klopte. De GPS had de trail niet gebruikt die we voor ogen hadden, maar gewoon een saaie route gezocht. We zochten de trail in kwestie op, forceerden een route langs die trail en maakten rechtsomkeer. We werden hoog de bergen in geleid en genoten van de spectaculaire vergezichten.
Ambachtelijke verwerking van suikerriet
Versgeoogst suikerriet
Overal was men druk doende suikerriet van het veld te halen en te verwerken in ambachtelijke suikerfabriekjes. De weëe geur van kokend suikerrietsap sloeg ons af en toe in de neus en bracht herinneringen aan Indonesië
Aangevallen door de muggen
haha
Om 16:02 waren we in Obando. Natuurlijk was de deur van het openluchtmuseum al gesloten. We vonden de achteringang en slopen langs daar naar binnen. De halve gemeente had onze misdaad gauw doorzien en stond met de armen in de lucht “Nonono! No Servicio!” te roepen. Met opgeheven middelvinger ben ik dat boerengat dan uitgereden.
De Estrecho Magdalena. De hele rivier wordt hier door een engte van een paar meter geperst
Op terugweg naar ons hotel passeerden we de Estrecho Magdalena, een laatste must-see. We waren niet erg onder de indruk.
Toen ik verder wilde schrijven aan ons reisdagboek, bleek ik vier dagen aan verhalen kwijt te zijn. Ik doe alle moeite van de wereld om mijn schrijfsels onmiddellijk te synchroniseren met de cloud. Wat al jaren goed werkte, heeft nu vier dagen van mijn dagboek opgegeten. Apple: je hebt geen idee hoezeer ik u haat.
Een van onze klassieke stelregels werd ook vandaag bevestigd: drie dagen op eenzelfde plek is nooit een goed idee. Ik ergerde me aan de slechte internetverbinding, constant veranderen van gedrag van de wifi, aan het feit dat er geen tafel staat op onze kamer, aan het geflikker van de tuinverlichting. Goed dat we hier morgen weg zijn.
El Monasterio, San Agustin