De electrische taxi’s van Cat Ba
Stipt om 08:30 werden we door de electrische taxi afgeleverd nabij de Green Mango. Ik bespaar u de gebeurtenissen die voorafgingen aan deze wonderlijke prestatie van ons team.
Een gammel busje stond op ons te wachten en na enkele minuten dook er zowaar ook een chauffeur op. De eerste stop van de dag was het nationaal park van Cat Ba waarin een mooi wandelpad uitgestippeld was en –veel belangrijker– een geocache lag.
Steil bergop
Bij de receptie van het park werd ons gemeld dat we toch 2 uur moesten uittrekken voor de wandeling naar de top en terug. Maarten en ik begonnen er met frisse moed aan. Alhoewel, bij ruim 35° en een bijna-100% vochtigheid mocht het woord “fris” met een korreltje zout genomen worden. Niet getreurd, een half uurtje later stonden we we 200m hoger. Beiden met totaal doorweekt t-shirt en dat was voor de Vietnamezen die op de uitkijktoren stonden een enorme attractie. We mochten/moesten op de foto met enkele mensen en konden dan beginnen uithijgen.
Verbluffend vergezicht
Maarten deed er nog een hoogtemeter of 50 bij
Pa bleef uithijgen bij het torentje
Voor Maarten volstond dit niet en hij ging nog een extra klimmetje doen, nog een een meter of 50 erbij.
Dan was het tijd voor de geocache. Het schatje gaf zich deze keer heel vlot gewonnen en na het loggen konden we naar beneden.
De meeste toeristen die ons pad kruisten, vonden ons een hilarisch duo. Allebei doorweekt en de oudste met een gek hoedje op zijn kop. Lachen, gieren, brullen. Jaja, de Vietnamezen zijn duidelijk niet veel gewoon.
Apen in een kooi. Dat ze daar bij ons nog niet op gekomen zijn
Hospital Cave in Cat Ba
Daarna maakten we een tussenstop in een –geeuw!– klein dierenpark en aan de “hospital cave”. De grot was wel indrukwekkend. ’t Is te zeggen, het bouwwerk dat men in de grot gebouwd had: een volwaardig hospitaal. Grote zalen voor patiënten, grotere zalen vermoedelijk om te opereren, twee plaatsen waar men water opving dat binnenin de grot naar beneden druppelde. En van buitenaf amper te zien.
We aten onze lunch in de Green Mango. Terwijl we ons eten een beetje lieten zakken, kwam de baas melden dat er een probleem was met de boot-toer van deze namiddag. Er stond te veel wind, waardoor het niet veilig was om met bamboe-bootjes uit te varen, zo vertelde hij. Maar hij had een oplossing: we zouden met een houten boot kunnen varen op voorwaarde dat we de excursie samen zouden maken met een ander koppel. Even later maakten we kennis met Aurélie en haar echtgenoot, een stel uit de buurt van Marseille.
De uitstap in Ha Long Bay was er eentje om nooit te vergeten. We vergaapten ons aan de het onwaarschijnlijke schouwspel dat de natuur hier voor ons in petto had. We stapten over in kayaks, waarmee we rond een eiland peddelden en zicht kregen op de talloze visserswoningen die hier in de kanalen ronddobberden.
We gingen nog even aan land op Monkey Island — Anita hield haar bril goed vast. Apen hebben we niet gezien, maar het zwemwater was zalig warm.
Vanavond hebben we ons door Tripadvisor naar “My Way” laten leiden. Half de prijs, dubbel zo lekker als in de Green Mango.
