Luxe in ons busje
Vandaag was een reisdag en onze dolle reisleidster had het weer goed uitgekiend. We mochten van haar uitslapen, en stipt om 11u stond er door haar goede zorgen een busje voor de deur van het hotel. Bestemming Mui Ne, aan de kust.
De rit was 160km in vogelvlucht, maar we deden er toch ruim 4u over om ter bestemming te geraken. Hier aan de kust is het werkelijk het ene potserige resort naast het andere. Tussen twee gehuchten door is het heel wat minder rijk en daar vonden we onze homestay. Het is een heel bescheiden verblijf dat volgepakt zit met Vietnamezen, die het begin van de vakantie vieren.
Bij het inchecken vroeg Anita of ze eventueel voor een taart konden zorgen voor de verjaardag van Marjolein. Geen probleem: een half uur later werd er een mooie taart geleverd met de cijfers 2 en 3 in een apart zakje –on the house! De passanten keken wat raar op toen ze ons hoorden zingen, maar Marjolein vond het bijzonder plezant.
Dan maar zwemmen in het zwembadje
Een blik op het strand leverde meteen een heel heldere boodschap op: in deze drek gaan wij niet zwemmen. Het strand lag vol met afval, in zee dreef massaal veel plastiekafval. Een déja vu van drie jaar geleden. Enkel de occasionele drol ontbrak nog. Later zouden we vernemen dat dit afval het gevolg is van een cycloon die hier vorige week gepasseerd is. Jammer voor het toerisme, maar wat doe je eraan, natuurlijk?
Meteen maakten we plannen om hier weer weg te geraken. Basisplan was om hier ergens de trein te nemen. Toen bleek dat die 15u nodig had om 200km te overbruggen, werd dat plan snel opgeborgen. Dan maar met de bus. Oei, 20u. Dan maar met privévervoer: 16u. Dus toch maar vliegen. Ja, is hier ergens een vliegveld? Ja, in Dalat, op een uur rijden van hier. En er is een rechtstreekse vlucht naar de omgeving van Hoi An. Allez gauw een hotel geboekt, vervoer geboekt. En dan naar de site van Vietnam Air. Oeps. Geen vlucht op maandag. En even later geen enkele vlucht meer wegens systeem plat.
OK, zorgen voor morgen.
(Veel later op de avond zou blijken dat Hoi An niet 200km, maar ruim 500km van hier ligt. Oei. Maar de boekingen liggen vast. Zonder mogelijk tot annuleren wegens last minute.)
Volgende probleem: eten. Eventjes op Tripadvisor kijken en de boodschap was duidelijk: het eten in Mui Ne is matig tot slecht en veel te duur voor wat het is. Men raadt aan om richting Phan Rhiet te rijden. Onze keuze viel op Sandal, het restaurant van het mooie Mia Restort.
Stilaan rees de vraag wat we hier eigenlijk kwamen doen. Bleek dat er hier unieke gigantische rode en witte duinen zijn. Annelies legde meteen de link naar quads en het plan voor morgen begon vorm te krijgen.
Het eten in Mia Resort was lekker, het kader bijzonder gezellig. Bij bestellen van het dessert liet Annelies vallen dat Marjolein jarig was. We hadden niet de indruk dat de dienster begrepen had wat Annlies bedoeld had. Maar toch, plots kwam daar uit de keuken een ijsje met vuurwerkstokje erop!