Vluchten voor gekakel

Free shipping, sir!

Deze morgen stond er stipt om 08:30 een busje te wachten dat ons langs een twee dagen durende excursie naar het Bach Ma nationaal park zou brengen. Eerste halte was een obligaat shoppingmoment bij een marmerbewerker. Een gigantische berg kitsch stond ons aan te staren en enkele winkeldames probeerden ons krampachtig de investering van de eeuw (“free shipping included!”) aan te smeren. Het werd een zeer korte stop.

Tempel in de grote Marble Mountain

Enkele honderden meter verderop werden we gedropt aan de voet van een lift die ons een paar tientallen meter hoger zou brengen op de “marble mountain”. Boven waren er talloze kleine boeddhistische heiligdommen en –véél belangrijker– een geocache. Gelukkig had ik mobiel internet bij me om extra informatie op te zoeken, maar na wat zoeken had ik de geocache toch vast. Mijn dag was al geslaagd.

Zicht op enkele van de “5 elements mountains” rond Da Nang

We slenterden nog wat rond tussen de honderden toeristen en stelden ons verder alleen nog vragen bij de relevantie van deze plek.

Onze gids deed nog twee pogingen om ons af te leveren op een strand, maar dat lukte niet en dus reden we verder richting Bach Ma.

Onderweg kwamen we langs Hai Van Pass, een strategische plek tijdens de Vietnamoorlog. We hielden even halt om te genieten van het spectaculaire uitzicht. En om een geocache te vinden, natuurlijk. Maar ook om onder te indruk te zijn van geweld en gruwel die hier sporen nagelaten hebben.

Bunker van de Amerikaans Marines

Dan reden we in één ruk door naar het nationaal park. Van aan de poort was het nog 18km rijden tot we –ruim 1200m boven zeespiegel– mochten uitstappen bij de receptie. We kregen kamers toegewezen in een villa 200m verderop. Vanop afstand bekeken zag het er een vrij sjiek ding uit, maar eenmaal binnenin was duidelijk dat dit volledig vergane glorie was: keihard bed, uiterst gevaarlijke electrische installatie, één stoel per kamer, geen electriciteit.

Electriciteit in onze villa gruwelijk gevaarlijk

Het was duidelijk de bedoeling geweest dat we onderweg zouden picnicen, maar door ons gebrekkig enthousiasme voor stranden, kregen we onze picnic voorgeschoteld in de lounge — of wat daarvoor had kunnen doorgaan.

Daarna was het tijd om eens naar de top van de berg te gaan kijken. De bus bracht ons tot 1km van de top. Een niet erg steil pad leidde naar de top. Onderweg vonden we regelmatig ingangen van tunnels die de Vietcong hier gegraven had en de gids vertelde honderduit over het verloop van de oorlog. Door zijn extreem slechte uitspraak ging het overgrote deel van zijn uitleg aan ons voorbij.

Ooit een helihaven van de Amerikanen.

Op de top van de berg hadden we een schitterend uitzicht. Er was ook een grote klok die wellicht heel betekenisvol is voor de boeddhisten. We gaven er een flinke mep op en waren onder de indruk van de diepe oemmmmmm.

Annelies en paarden, het blijft iets speciaals

Om af te dalen, namen we de “nature trail”. Langs dat spoor zouden we vlinders kunnen bewonderen en de wandeling eindigde in een orchideeëntuin, zo meldde het infobord. De gids voegde eraan toe dat we ook beesten konden ontmoeten: kippen.

We hebben één vlinder gezien. En onderweg bleef onze gids stilstaan bij een plaats waar wat gescharreld was in de grond. “Hier was recent een kip” declameerde de gids met een air alsof hij ranger was in de Serengeti.

Orchideeëntuin van Bach Ma

De eerder vermelde orchideeëntuin bleek in realiteit een kooi te zijn met hier en daar een bloempotje. Drie jaar geleden stond het hier volgens de gids nog vol met bloemen. En dat lijkt zowat een constante te zijn in dit nationaal park: is het verder aan het vervallen of zullen pogingen tot herstel uiteindelijk de overhand halen? Echt niet te voorspellen.

Terug bij onze villa kregen we te horen dat we de eerste uren geen electriciteit moesten verwachten. Ondertussen was de spoelbak van het toilet met volle enthousiasme aan het overstromen. Ja, het contrast met deze morgen is behoorlijk hard.

Er is eventjes electriciteit. Gauw alles opladen

De bovenverdieping van de villa werd ingepalmd door onze gids en de chauffeur. Even later kwamen er nog een paar andere mensen van het personeel bij zitten. Het was er een gekakel van jewelste, in zoverre dat wij –als enige betalenden– onze villa uit gevlucht zijn en een paar honderd meter verderop de rust gaan zoeken zijn.