Vanuit Sukamade reden we naar Ketapang, waar we de ferry zouden nemen naar Bali. De eerste drie uur zaten we in de taxi waarmee we al enkele keren over en weer gereden waren naar de Beach. We wisten dus ongeveer wat ons te wachten stond: heel de tijd zitten hotsebotsen. Eerst deden we nog eens lees verder…
Deze morgen was een heel vervelend moment: slechts drie van de zes tentjes werden opgerold, slechts één van de twee afgeleefde 4×4’s werd geladen. Het afscheid was méér dan in mineur. We hadden niet zo veel bruikbare informatie over het gebied van de Lower Zambezi en hadden het plan opgevat om te gaan kamperen in lees verder…
Met low-cost hotels hebben we geen goede ervaringen. Meestal draaft er tot een gat in de nacht een bende luid taterende Amerikaanse of Hollandse trutten door de gang, enkele uren later gevolgd door lallende Britten. In de Buchan: niets daarvan. We lagen op bed en genoten onder andere van een doodse stilte. In slaap vallen lees verder…
Onze eerste confrontatie met de regen was gisteren niet erg goed verlopen. Een shelter maken zonder tentstokken — thuis moeten laten wegens vermeende gewichtsbeperkingen bij Air Transat — was echt niet doenbaar. Daarom stond een passage langs Canadian Tire vandaag hoog op de boodschappenlijst. In Campbell River was het even zoeken naar het shopping center, lees verder…
Het luieren van gisteren had deze morgen zijn gevolgen: we sliepen tot bijna 9u. Rustig braken we ons boeltje af en even voor 11u waren we op weg naar onze laatste kampeerplaats van deze reis: het eiland Salt Spring. In ons roadbook lazen we dat er elk oneven uur een ferry was van Vancouver Island lees verder…
Ook deze nacht bleven we gespaard van regen en toen we ons tentje openritsten, kondigde zich weer een prachtige dag aan. We hadden bij Lo thuis afgesproken om daar een hoop kampeermateriaal achter te laten dat we in Canada gekocht hadden en niet mee zouden nemen naar huis. Daarna maaken we ons klaar voor een lees verder…
Voor de tweede keer deze reis hadden we de wekker gezet. Dat heet dan vakantie. Dom genoeg had ik mijn “week” wekker gewoon aangezet, maar pas een eind later dan voorzien ontdekte ik dat het zaterdag was. Goed teken: ik was al vergeten welke weekdag het was. We zeulden onze bagage weer langs de talloze lees verder…
