Rijkdom in armoede

Vannacht hebben we fantastisch goed geslapen. Heerlijk, zo alleen in de wildernis.

Voor vandaag stond een “cultural visit” op het programma, georganiseerd door African Parks. Dit soort activiteiten zijn een deel van hun samenwerking met de omliggende dorpen. We maakten kennis met het concept van CBO’s (Community based organisations), een systeem opgezet door de regering en African Parks om de communicatie te onderhouden met de 146 dorpen rondom het reservaat. Communicatie was hard nodig toen in 2003 beslist werd om dit park opnieuw op te waarderen nadat het in de jaren 90 volledig leeggestroopt was. Voor de dorpelingen verdween immers een –intussen heel beperkt geworden– bron van voedsel toen het kamp omheind werd.

African Parks heeft de visie om in de omliggende dorpen ontwikkelingswerk te doen met een grote aandacht voor scholing. Hier in de regio loopt slechts een kleine minderheid van de kinderen school. Zo goed als geen jongeren volgen secundair onderwijs, laat staan hoger onderwijs.

Terwijl we door de dorpen kuierden, vertelde Stella ons honderduit over de talloze kleine projecten die hier opgezet werden. Met stijgende verbazing leerden we hoe zij projecten op een intelligente manier lanceren. In plaats van grote, spectaculaire eenmalige initiatieven, stimuleren zij dorpelingen om zelf projecten uit te schrijven. Daarbij wordt er gezocht naar mechanismen die dorpelingen stimuleren om mee te redeneren op langere termijn, wat niet in de volksaard zit.

• Er is enorm tekort aan brandhout. Daarom werd in het dorp een bosje aangeplant met snelgroeiende bomen. Als het dorp na een jaar kan aantonen dat de bomen goed verzorgd werden, schenkt de donor een premie. Op die manier wil men de dorpelingen motiveren om op langere termijn te gaan redeneren.
• Het dorp heeft een bende parelhoenen gekregen. De eieren worden verdeeld onder de dorpelingen om ze uit te broeden.Als er kuikens zijn, gaat de helft terug naar de gemeenschap. De familie waar de eieren uitgebroed zijn, mag de helft houden.
• Dorpelingen hadden het plan opgevat om konijnen te kweken. De konijnen werden geschonken, maar de dorpelingen moesten eerst een hok bouwen. Nu worden de konijnen verkocht op de markt. Er worden geiten mee gekocht en AP helpt de mensen om een hok te bouwen. Op termijn hebben ze de bedoeling om runderen te gaan kweken.

Door een intense communicatie en samenwerking met de omliggende dorpen hoopt AP een win-win situatie te creëen, die ook een sociale druk zal geven tegen het stropen.

Het onthaal in de dorpen was ronduit hartverwarmend en soms onthutsend. Nooit eerder hebben we zo’n armoede gezien. En toch is iedereen blij en enthousiast. Ik zou er haast melig van worden.

In het tweede dorp zouden we enkele traditionele dansen te zien krijgen. Heel het dorp was op de been en verzamelde zich onder de grote boom. De muzikanten waren al volop aan het opwarmen toen we uitstapten. Als echte VIPs werden we naar bankjes geleid die klaarstonden in de schaduw van een grote boom.

We kregen er enkele lokale dansen te zien, waarvan de Gule Wamkulu het hoogtepunt vormde. Het is een dans, uitgevoerd door een gemaskerde man ter gelegenheid van belangrijke rituelen in kleren die doorgaans van afval gemaakt zijn. De dans is door Unesco erkend als werelderfgoed.

Maar ook de andere dorpelingen zetten hun beste beentje voor.

En na het slotwoord door de chief werd ons uitgeleide gedaan.

Op terugweg naar het kamp bezochten we een project over opleiding van pottenbakkers. In de regio van Dedza is er heel wat economische activiteit rond kleibakken. Nu wil men deze economie ook hier ontwikkelen. In eerste instantie hebben de dorpelingen een draaitafel gemaakt en kregen er 8 mensen opleiding. Zes ervan hebben de cursus afgewerkt en perfectioneren nu hun vaardigheden.

Na dit bezoek aan het dorp staken enkele praktische details de kop op. Een van de banden van de auto was langzaam leeg aan het lopen. En toen ik soep probeerde te maken, weigerde ons fantastisch Coleman vuurtje voor het eerst dienst. Maar na wat knutselen met de andere generator kon ik er toch weer vuur uit krijgen. Probleem opgelost. Tijdelijk, zou later blijken.

Voor de rest hebben we nog wat geluierd in de namiddag en ’s avonds onze beentjes onder tafel gestoken in de Thawale lodge.