Ons plan voor vandaag was: niets!
Het eerste dat ons overkwam, was dat we een vers idee hadden over de reisroute: misschien toch eerst terugkeren naar Lilongwe, ( en passeren in Dedza) en dan twee dagen in Ntchisi. Dus veranderden we weer eens het plan. Twee keer veranderen in twee dagen: ideaal. Tijd voor wijn!
Ook vandaag hebben we mensen ontmoet die we eerder gezien hadden. Deze keer waren het Jo en Thérèse die we ook in Mua en in Mvuu gezien hadden. Prompt werden we uitgenodigd op hun beach barbecue.
In de namiddag heeft Gibson ons eens rondgeleid in het dorp. Op een gebied van een paar hectare leven daar niet minder dan 16000 mensen samen. Er zitten 3000 leerlingen in de lagere school. Er zijn hier klassen van 120 leerlingen, maar in de lokalen is plaats voor slechts 60 leerlingen. De rest krijgt les onder de grote boom in het midden van de speelplaats.
In het dorpscafé hebben we ook geproefd van shake-shake, het lokale maïsbier. Het is een zoetzurig drankje waarin brokjes maïs ronddrijven en er zit een beetje alcohol in. We hebben na enkele slokjes ons litertje aan ons voorbij laten gaan.
De beachbarbecue was een kopie van wat we twee weken geleden gekregen hadden op het eiland. Deze keer zat er echter vrij veel zand in, wat de eetlust danig temperde. Als dessert kregen we een concertje door de lokale boys band die heel de dag op het strand loopt te leuren om te mogen optreden. Toen was er een klein misverstand: iedereen dacht dat wij die jongens nog wat centen zouden geven. Maar wij vonden dat dat inbegrepen was in de prijs en dus moest Gibson hen betalen. Toen hebben ze nog één strofe gezongen –vermoedelijk niet zo vriendelijk voor blanke toeristen– en zijn ze naar huis gegaan. Daarna werd het wel nog een heel gezellige babbel met Jo en Thérèse.
Onderweg naar onze tent werden we gevolgd door een straathond. Hoe harder ik schopte om het beest weg te jagen, hoe volhardender hij bij ons bleef. Even hoopte ik dat deze kleine hond om de kampplaats een groot probleem zou krijgen onder de vorm van een grote zwarte hond, maar de twee leken mekaar te kennen.
De kleine heeft dan maar de wacht opgetrokken bij onze tent. Om 5u21 werd ik wakker van zijn geknaag op een of ander been en meteen was de nachtrust voor mij voorbij.