De rust van het ontbijt alleen verstoord door de propaganda-luidsprekers
Vandaag waren we de hele dag te gast in de Green Village, een kilometer of 15 buiten Can Tho. Voor de tweede keer op deze reis moesten we onze wekker zetten. Om 5u opstaan, 05:30 ontbijt, 06:00 vertrek richting floating market van Can Tho. Naar goede gewoonte waren onze kleren alweer doorweekt van het zweet toen we aan de ontbijttafel kwamen. 38° gevoelstemperatuur om 5u ’s ochtends, ’t is me wat.
Vervaarlijk in het rond hakkende schroef
Vijfhonderd meter stappen naar wat de boat terminal van het gehucht had kunnen zijn en we scheepten in voor een ritje van ongeveer een uur. De floating market was helemaal iets anders dan wat ik me ervan had voorgesteld — misschien had ik in aanloop naar de reis toch één of twee artikeltjes kunnen lezen. Het was er midden op de rivier één gewriemel van kleinere bootjes die hun inkopen deden bij grote boten. Die grote boten zijn ver van hier grote hoeveelheden van bepaalde groenten of vruchten gaan inkopen bij de boeren en verkopen ze hier aan kruideniers.
Broodjesbar
En daartussen laveerden leurders van ongeveer alles: verse koffie, broodjes, suiker, waspoeder. Alsof dat nog niet volstond, kwam er regelmatig nog eens een écht groot schip voorbij. Dan was het voor iedereen spurten om uit de weg te zijn.
Kikker: mmmmm
Onze volgende stop was een soort fruitkweker waar we allerhande lokale vruchten zouden kunnen ontdekken. Uiteindelijk bleek het aanbod zich te beperken tot een vijftal soorten en leek de focus eigenlijk te liggen op de barbecue waar men ons (8 uur ’s ochtends!!) probeerde te verleiden om lokale specialiteiten te proeven. Anita at zonder verpinken een gegrillde kikker op. Wij zaten erbij en keken ernaar.
Vismarkt van Can Tho
Onze laatste stop van de voormiddag was de fameuze vismarkt. En net zoals alle andere markten die we al gezien hebben in Afrika, en Zuid-Amerika, was het ook hier een bonte verzameling van kleuren en geuren.
Deze namiddag hebben we dan een boottochtje geboekt dat ons volgens de brochure dieper in de delta zou brengen, dichter bij het ware leven.
Krokodillenkwekerij in het hol van pluto
We kregen een gids die geen woord Engels sprak, stapten even uit bij een krokodillenfarm en dobberden voor de rest nog anderhalf uur rond op de ongelooflijke wirwar van riviertjes in deze delta. Eén verdienste van deze uitstap: we werden stipt op tijd weer bij het startpunt afgeleverd.
Toen we in de Green Village terugkeerden, was men bezig met de voorbereiding van het avondeten: gegrillde vis. Het was een prima demonstratie “hoe pomp ik op zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk carcinogenen in mijn eten”: twee kooltjes waren warm en werden prompt bedekt onder een dikke lading koude kolen. Appetijt was al voorbij. En toen er twee gitzwarte vissen op tafel kwamen, wist ik dat ik vannacht weer serieus honger zou hebben.
Qua Mekongdelta hebben we het hier wel stilaan gezien. Morgen gaan we dus zeker niet naar Ben Tré, maar keren we terug naar Saigon. ’s Avonds gaan we sowieso eens westers eten en de dag erna hebben we een uitstap geboekt naar de mangroves ten zuiden van Saigon. En daarna gaat het richting midden-Vietnam. Denken we.
-
- Can Tho, Vietnam
