Tuin van Nhat Quang homestay
Vannacht weer heel slecht geslapen. Was het die laatste koffie in het restaurant? Was het het lawaai van de andere bewoners van de homestay? Maakt niet uit; het zombiegehalte bij de twee oudjes was deze morgen weer heel hoog. Ook Marjolein had amper geslapen.
Gisterenavond waren we –na lang filteren in de talloze, vaak tegenstrijdige, reviews over de homestay van de famielie Nhat Quang — tot de conclusie gekomen dat er wel degelijk een ontbijt aangeboden werd. Alternatief was buurvrouw Yana, waar min of meer Europees ontbijt te krijgen was.
In het restaurant van onze homestay was meteen duidelijk dat het hardcore Vietnamees zou zijn. Op dus naar Yana. Toast met wat confituur? Neen, doen we niet aan mee. Dus kwam het eropaan om de minst schadelijke opties uit de menu te halen. De keuze viel op yoghurt, koffie en fruit. Erg veel kan men daaraan toch niet verprutsen, toch?
Eerst de koffie: men neemt ijs, giet daar een brouwseltje koffieconcentraat over en werk af met van die verfoeilijke stroopzoete geconcentreerde melk. Bweik. Vermaal ijs, giet daar een potje yoghurt in, werk af met van die verfoeilijke stroopzoete geconcentreerde melk. Bweik 2. Vermaal ijs, gooi daar een paarstukjes vers fruit in, kwak er een potje yoghurt bij en werk af met van die verfoeilijke stroopzoete geconcentreerde melk. Bweik 3. Maarten had gekozen voor noedels in een obscuur bouillon. Voedingswaarde eveneens nul.
Overal ligt vuilnis
Dus stapten we om 8u met veel honger en enorme tegenzin in de jeep die ons naar de zandduinen zou brengen. Op zo’n moment blijkt: als je in een heel erg goedkoop logement zit, beland je automatisch in het circuit van de low budget uitstappen: een gids die geen Engels spreekt,
Onze gammele jeep
een jeep die nog meegedaan heeft in de Vietnamoorlog, onderweg gaan bijtanken met de pas verdiende centjes
Heel erg professioneel, hoor
We werden afgeleverd bij een overdekking waaronder een paar aftandse quads stonden. Maarten en Marjolein op de eerste, Annelies en Anita op de tweede en ik op de derde quad.
Heerlijk moment
Elk kreeg ook nog eens een chaperone mee. Het ging dus niet erg vooruit. Met veel meer lawaai dan acceleratie reden we naar de eerste top. Enkele foto’s en dan naar de tuin met lotusbloemen. Nog een foto bij een tweede en een derde top en dat was het. Jaja, we hebben quad gereden in Vietnam. Maar daarmee was alles gezegd.
Op weg naar het hotel stopten we nog even bij de rode duinen en ergerden ons hoofdzakelijk aan het vele zwerfvuil dat de boel hier danig verpest.
Terug bij het hotel lieten we de “fairy stream” aan ons voorbijgaan, wat er moest dringend nog wat vervoer geboekt. Na twee uur over- en weerbellen stonden we eigenlijk nergens. Vliegtuigen zitten vol, expresstreinen zitten vol. Tja, het begin van de vakantie. Een extra nacht in Mui Ne zou veel oplossen, maar botste op mijn veto. Na twee boeken, herboeken, foutief boeken en weer annuleren, besloten we dat we morgen naar Nha Trang zullen gaan en daar om middernacht een trein gaan nemen voor een rit van 10u naar Da Nang. Op harde banken, zo werd erbij gezegd. Ook nu weer konden we ons niet van de indruk ontdoen dat de heel behulpzame mevrouw alleen oog had voor de allergoedkoopste oplossing, terwijl het ons eigenlijk geen bal kan schelen of de verplaatsing naar Hoi An nu €100 meer of minder kost. We hebben nu zeker een goedkope oplossing, maar vraag me af of we overmorgen nog steeds een aanvaardbare oplossing zullen vinden.
Mede door de schele honger — nog steeds geen deftig eten gezien vandaag– ontstond ter hoogte van de receptie een lokale depressie die sterk genoeg was om de halve moesson naar hier te zuigen. De cultstatus van de dolle reisleidster stond onder druk.
Discussiëren in het station van Nha Trang
In de kabellift van Can Tou
Meer dan slecht gezind stapten we in de auto voor onze namiddagactiviteit. Eerste stop was het station, waar eerst nog wat annulaties bevestigd moesten worden en nieuwe tickets moesten gekocht. Daarna reden we naar de Can Tou berg. We kochten er retourtickets voor de kabellift, want in dit klimaat was een wandeling naar boven pure zelfmoord.
Boven lagen er nog een flinke reeks traptreden op ons te wachten, maar Marjolein leverde een olympische prestatie en al gauw stonden we vol verbazing te kijken naar de gigantische liggende boeddha.
Gigantische Boeddha van Can Tou
Voor het eerst moeten we onze noodponcho’s uithalen
Spoken in de regen
Er kon daar ook een geocache gelogd worden, wat deze wandeling natuurlijk dubbel aantrekkelijk maakte. Terwijl we met de cache bezig waren, kwam er plots een flinke vlaag uit de hemel en dat was het signaal om onze noodponcho’s eens te testen. Geen zicht, wel doeltreffend.
Nadien leidde de rit ons naar een vuurtorentje (geeuw) en daarna ging het tergend traag richting Cham torens. Onze chauffeur grijnsde breed toen hij zag dat het domeintje al gesloten was. Schurk.
De internetverbinding op onze kamer was voor de zoveelste keer weer uitgevallen, dus moesten we naar de receptie om een restaurant uit te kiezen voor vanavond. En passant kreeg Anita ook de bevestiging dat ook het transport naar Nha Trang in orde was. Oef.
We besloten om te gaan eten in de Breeze, restaurant van een hotelcomplex dat een paar 100m landinwaarts ligt. We hebben weer eens heel lekker gegeten. Toen we naar buiten gingen, botsten we op de eigenaar van de tent, die een Belg bleek te zijn. Het werd nog een plezante babbel. Helaas was onze taxi gaan vliegen toen we weer op de hoofdweg kwamen. Gelukkig hadden we binnen enkel minuten een vervanging beet.
Bij Nhat Quang was er een forse karaoke, georganiseerd door een groep politiemensen die er het begin van de vakantie vierden. Men had ons gezegd dat ze zouden stoppen om 22:00, geen probleem voor ons. Rond 21:45 gingen Annelies en Marjolein naar hun huisje, vlak naast de karaoke. Ze moesten beiden nog douchen, Annelies moest het thuisland nog berichten over de gebeurtenissen van de dag. Maar toen ze onze dochter gezien hadden, besloten de mannen om hun feestje meteen stil te leggen en zich te verontschudligen voor het lawaai. Niet nodig, wel sympathiek.
