We hadden afgesproken dat we deze morgen zeer vroeg zouden opstaan, de restjes fruit en water van gisteren als ontbijt zouden gebruiken en eventueel zouden ontbijten in Upington.
Toen we uit de tent kwamen –het was nog donker–, werden we overvallen door de koude. De auto’s waren helemaal aangevroren; het moet zowat -4° geweest zijn. We genoten volop van een prachtige zonsopgang boven het meertje, maar de pret was over toen Annelies uit haar tentje probeerde te geraken. De rugpijn die ze in het vliegtuig gekregen had, was duizend keer erger geworden.
Na 170km hielden we halt in Upington om onze kampeer-outfit te kopen. Terwijl de kids verstoppertje speelden in de tuin van het lokale museum, deden enkele volwassenen de afwas in de WC van de coffeeshop en ging de rest shoppen: potten en pannen, gasvuurtjes, jerrycans, een koelbox, vlees, brood, drank, koffie, melk, fruit.
Bij de grensovergang liep alles vlot. Alleen aarzelden we iets te lang om door te rijden, 
waardoor een of andere geüniformeerde ontdekte dat er op onze autos geen sticker plakte met “ZA”. Doodgeneeerd nam hij me mee naar zijn bureautje, waar hij een brief toonde van zijn minister dat hij 300NAD boete moest heffen voor dat soort zonden. Samen besloten we om de ideëen van de minister te laten voor wat ze waren.
Vanaf nu ging het verder op gravel, wat zeer snel wende. De weg lag er stukken beter bij dan de E313! Onderweg genoten we volop van het weidse landschap
.
Het laatste uur reden we de afdaling richting Ai Ais. De weg kronkelde zich naar beneden, tot in de bodem van de vallei van de visrivier.Vanavond moesten we voor het eerst onze tentjes opzetten. Het ging er behoorlijk stuntelig aan toe, maar we geraakten er zonder kleerscheuren door.
We zagen het niet meer zitten om zelf nog te koken, dus ging het richting restaurant. Daar kwam er heel wat puzzelwerk aan te pas om de culinaire voorkeuren van iedereen in te vullen, maar uiteindelijk kregen we in min of meerdere mate de nodige caloriën binnen.
Daarna zijn we met z’n allen in het veel te warme water van het zwembad gesprongen. Voor het eerst die dag werd de rugpijn van Annelies wat draaglijker. De kindjes ontspanden heerlijk en leken klaar voor een rustige nacht.