Vannacht hebben we allemaal verrassend goed geslapen. Dat echte hotelbed deed toch wel deugd! Na een bar slecht ontbijt zijn we er weer ingevlogen. Hans ging met enkele kids richting internetcafé, Anita verdween zonder meer en de rest was volop bezig met inpakken. Om 10u werden we verwacht voor de start van onze dolphin tour, maar die mensen waren onze reservering vergeten.
Snel hebben we nog een bootje te pakken gekregen bij Mola Mola en weg waren wij. Al na enkele minuten varen kregen we bezoek van een zeehond die zich plompverloren aan boord heiste. Een visje was zijn beloning.
Daarna ging het volle kracht richting dolfijnen. En toen begon het kat-en-muis spelletje tussen de dolfijnen en de camera’s.
De passagiers hadden vaak meer plezier van het vreemde gedrag van de fotograaf dan van de beesten in ’t water. Ongeveer 0.5% van de foto’s waren gelukt.
De mannen zat bovenop het dak op de uitkijk…
.. en de meisjes hielden zich veilig benedendeks
Na bijna een uurtje toeren tussen de dolfijnen voeren we terug richting kust.
. En toen werd de koelbox bovengehaald. Qua liquide middelen zagen het er onmiddellijk goed uit.
Gemengde gevoelens waren er toen deze schotel op tafel kwam. Didier begon meteen een betoog over de bewezen allergologologene effecten van dit weekdier.
Even later kregen we bezoek van prachtige vogels. We leerden over het –eigenlijk niet zo– verrassende verschil tussen de mannetjes en de wijfjes.
Dat was meteen het einde van ons boottochtje. Ook dit tochtje kan je perfect volgen in onze GPS tracklog. Daarna reden we richting Omaruru, zowat 250km verderop.
Het eerste uur reden we door volslagen desolaat gebied.
Even verderop kwam er terug wat meer leven in de natuur.
Plots was er grote paniek in het konvooi. Eten hadden we kunnen kopen. We hadden zelfs vlees gevonden. Maar bier? Neen, we hadden nog geen bier! Hoe had dit ons kunnen overkomen. Tom en Annelies hadden een liquor store gezien, keerden een eindje terug en maakten toen Hans intens gelukkig:
