Gisterenavond hadden we min of meer beslist om hier weg te gaan. We zagen het niet meteen zitten om met een onbetrouwbare auto rond te toeren in dit afgelegen gebied. Tot Anita op het lumineuse idee kwam om een gids te nemen. Als de auto in panne viel, zou die wel een oplossing verzinnen. Dachten lees verder…
Vannacht hebben we eigenlijk beter geslapen dan we verwacht hadden. Blijkbaar is het lawaai na middernacht toch wat stilgevallen. Dank zij de herbevoorrading van gisteren konden we uitgebreid ontbijten, wat meteen tientallen jaloerse ogen opleverde aan de andere kant van de omheining van dit kamp. Game is een supermarktketen die meer non-food aanbiedt dan de lees verder…
Voor vandaag hadden we weer afgesproken met Michael. Er stond een stevige wandeling op de agenda. “Een uur of drie”, had hij gezegd. Maarten en Annelies zouden mee gaan, Anita en Marjolein zouden het dorpje gaan verkennen. En gaan shoppen, uiteraard. Vannacht hebben we schitterend geslapen en we hadden voldoende voorraad voor een stevig ontbijt, lees verder…
Vannacht hebben we slecht geslapen door de kou. Onze slaapzakken waren duidelijk te licht voor deze temperaturen. Vlak voor zonsopgang hoorden we een vogel die knorde als een nijlpaard. Voor de eenvoud qua terminologie doopten we hem “nijlpaardvogel”. Rond 6u waren we al op de been, maar het duurde tot de zon boven de horizon lees verder…
Deze morgen moesten we vroeg uit bed, want om 6u30 zouden we opgepikt worden om naar Tortuguero te rijden.De jetlag hielp méér dan een handje; we waren allemaal wakker om 4u. Toen we om halfzes zaten te ontbijten, waren we nog alleen in de ontbijtkamer, maar langzaam liep het zaaltje vol. Allemaal Nederlanders, op weg lees verder…
Gisteren hadden we op de valreep nog twee activiteiten kunnen boeken voor vandaag. Anita en Marjolein zouden een rustige boottrip maken in de Caño Negra. Ik zou met Maarten en Annelies stappen naar de Cerro Chato, een wandeling van zowat 5u. De klim (400m) was weliswaar korter dan mijn bijna-dood-ervaring op Mount Mulange (Malawi), maar lees verder…
Deze morgen zijn we gauw nog enkele geocaches gaan zoeken. En bij toeval hadden we een onbelemmerd zicht op de top van de Arenal. Klik-klik-klik deed het fototoestel. De dag kon niet meer stuk, want we vonden twee caches in de lava-stroom van de gigantische uitbarsting van 1992. Dan snel terug naar het hotel, valiezen lees verder…
Voor vandaag stond er niet veel op de agenda. Korte wandeling in het nationaal park en luieren. Bij het ontbijt werden we meteen terug geconfronteerd met de financiën: continental breakfast (fruit, koffie, toast, confituur, smeerkaas) is inbegrepen in het verbijf. Roereitje kost $2, pannekoeken $4. Bij de kassa van het nationaal park ergerden we ons lees verder…
Dank zij het weekendverkeer –meer bepaald het gebrek eraan– hadden we een behoorlijke nachtrust. Geen enkele vrachtwagen maakte ons vannacht wakker. De wekker om 6u30 deed meer pijn, maar we moesten op tijd zijn voor een ochtendwandeling in de buurt van het hotel. Onze gids was de tuinman van het hotel. Het was een vriendelijke, lees verder…
Ik hab vannacht geslapen als een marmot. Maarten niet, want hij was halverwege de nacht zijn oordoppen kwijtgespeeld. Mijn gesnurk bezorgde hem een grootschalig ochtendhumeur. Het ontbijt was sober, maar we genoten vooral van het fenomenale uitzicht. Een luchthaven is meestal een monsterlijk gedrocht dat pijn doet aan de ogen. Hier is ze slechts een lees verder…
“Kanovaren op Beagle Canal”. Het sprak me meteen al aan toen ik het programma van deze reis onder ogen kreeg. Ik moest terugdenken aan het fameuze radioprogramma van vele jaren geleden waarin voorgelezen werd uit het logboek van De Gerlache. We maakten met de bus een lange toer langs de vele hotels van Ushuaia en lees verder…
Deze voormiddag stond een boottocht op Beagle Canal op het programma. Aan boord hoorden we de gids allerhande verhalen vertellen die we de voorbije dagen al van andere gidsen gehoord hebben. Ik denk dat we plek hier grotendeels gezien hebben. Op weg naar de vuurtoren van Les Eclaireurs kwamen we langs kleine eilandjes met kolonies lees verder…
Vandaag liep de wekker af om 6 uur. Om 7 uur zouden we opgepikt worden en richting Perito Moreno rijden. De Big Ice Trekking was het hoofddoel van vandaag. “Voor deze excursie is het van groot belang dat u in een goede fysieke conditie verkeerd en tussen de 18 en 50 jaar oud bent.” stond op lees verder…
Er viel een lichte motregen toen we wakker werden. Dat kon niet verhinderen dat we onder de indruk waren van de omvang van de Hacienda. De ene villa tegen de andere gebouwd, trapjes, binnentuinen. Vandaag zouden we gaan wandelen rond de Laguna Cuicocha, een meer in de krater van een joekel van een vulkaan. In lees verder…
Voor vandaag stond een bezoekje aan Papallacta op de agenda. Eerst zouden we een wandeling maken in een prachtig stuk regenwoud en daarna zouden we ons ontspannen in de termale baden met uitstekende reputatie. Als plan kon dit wel tellen. Dirk en Maira waren jaloers dat wij vandaag wél en zij niet naar Papallacta zouden lees verder…
Tijdens de briefing gisteren werd gezegd dat we vannacht naar Punta Vicente Roca zouden varen, in het noorden van Isla Isabela. Verwachting was dat we tussen 06:00 en 07:00 zouden aankomen. Ik maakte me zorgen wat het zou geven om te slapen bij het lawaai van de motoren. In onze kajuit schatte ik de geluidsdruk lees verder…
Het is een jaar geleden dat ik nog in zo’n slecht bed gelegen heb als vannacht. Ik schrijf met opzet “gelegen”, want ik heb amper geslapen. Mijn rug deed de voorbije dagen al aardig pijn, maar bij het opstaan vandaag vond ik werkelijk geen enkele pijnloze houding meer. Het ontbijt was dan weer verrassend kompleet lees verder…
Vannacht was een buitengewone belevenis. In slaap vallen in een hut zonder ramen (mét muggesgaas!) op het geluid van duizenden beesten die de nacht vieren, het was alweer veel te lang geleden. Slechts in de verte was de generator te horen, voor de rest alleen natuur. De wekker liep af om 06:00, want om 06:30 lees verder…
Vandaag begon op dezelfde manier als gisteren: vogelkijkboottocht. Ik had me er vooraf al bij neergelegd dat er ook vandaag geen bruikbare foto’s zouden uit voortspruiten. Het enige resultaat telkens ik toch eens een foto nam, was een diepe zucht. Neen, vogels fotograferen met een 600mm zoomlens is geen goed idee. Hier is zwaarder materieel lees verder…
Vandaag hadden we een relatief kort ritje voor de boeg, richting Merzouga. Dus namen we de tijd om in Erfoud een lokaal simkaartje te kopen om niet langer afhankelijk te zijn van de ellendig slechte internetverbindingen in de hotels. In de officiële agence van Maroc Telecom geraakten we aan een simkaart; we moesten ze laten lees verder…
Vandaag was het onze eerste niet-rijden dag. We hadden een gids besteld voor een wandeling van een uur of twee, hadden ontbijt voorzien rond 9u. Toen we aan het ontbijt kwamen, kregen we te horen dat we een uur te laat waren. Tijdens de ramadan werd de klok een uur teruggedraaid en vannacht is die lees verder…
Deze morgen liep de wekker af om 04:45. Onze gids had voorgesteld om boven op de berg naar de zonsopgang te gaan kijken. Volgens mijn GPS was zonsopgang om 05:24; ik vond dus dat de timing nogal vreemd was. Terwijl we naar boven reden met ons busje werd het al volop licht. De laatste kilometer lees verder…
We sliepen heerlijk in onze bloemenzee. Alleen was er rond drie uur ’s ochtends flink paniek in de tent. Een wijfjesbeer was mijn rug aan het betasten met haar dikke poot. Ik wilde naar de bear spray grijpen toen duidelijk werd dat Anita zich terug bergop aan het wroeten was. Ons tentje stond licht bergaf lees verder…
Vandaag was het plan om in noordelijke richting te gaan wandelen. Net zoals gisteren ging het traject afwisselend door bos en over strandjes. We waren het intussen gewend dat we in bos vorderden aan 700m/u en we vergaapten ons aan de grillige creaties in dit oerbos. In een van de baaitjes zagen we zeeotters dobberen, lees verder…
Vandaag zouden we afscheid nemen van ons buitengewoon kampeerplekje op Nootka Island. Er was geen haast bij, want we werden pas om 13:00 verwacht in Louie Lagoon. Vertrekken rond 11:30, hadden we afgesproken. Omeletje met kaas, stukje brood, kopje koffie en we waren er weer helemaal klaar voor. We ruimden onze kampeerplek op en zoals lees verder…
Onze eerste confrontatie met de regen was gisteren niet erg goed verlopen. Een shelter maken zonder tentstokken — thuis moeten laten wegens vermeende gewichtsbeperkingen bij Air Transat — was echt niet doenbaar. Daarom stond een passage langs Canadian Tire vandaag hoog op de boodschappenlijst. In Campbell River was het even zoeken naar het shopping center, lees verder…
Toen we gisteren naar hier aan het rijden waren, hadden we nooit kunnen voorspellen dat we hier zo’n goede nacht zouden hebben. We sliepen als marmotjes, in slaap gewiegd door de branding — en nog lange tijd wakker gehouden door onze buren. Toen we uit onze tent strompelden, hing er nog een beetje mist, maar lees verder…
Gisterenavond heeft zich in onze kajuit nog een hilarische discussie afgespeeld. We deden een poging om het vraagstuk “wat doen we morgen” te ontrafelen. Anita speelde de rol van proefballonnen-oplater met buitengewone verve. Telkens Maarten en ik min of meer convergeerden, lanceerde Anita een nieuwe plek waar we eens aan land konden gaan. Toen wij lees verder…
Het onweer dat aangekondigd was voor gisterenavond, waaide grotendeels voorbij aan de oostkant van Ierland. Wij merkten er in elk geval niets van. Deze morgen bleek de andere meteorologische voorspellen wel uit te komen: regen op ons dak. We kregen buien van miezer met af en toe een droge periode. Voor het eerst deze reis lees verder…
Niet alleen de bewoners van de mobilhomes verstoorden onze nachtrust, ook Marjolein leek niet van plan om te slapen. Heel de nacht heeft ze ’t kot overeind gezet en zo kwam het dat we deze morgen met een vrij hoog zombiegehalte naar mekaar zaten te kijken. Niets zo leuk als op reis zijn. Soms. Na lees verder…
Het nonstop lawaai van de rivier en het gekletter van de regen op het plaatstalen dak maskeerden alle andere geluiden en we sliepen als marmotjes. Rond 6u was iedereen wakker — wij al iets langer door onze jetlag. Terwijl het ontbijt gemaakt werd, maakten we een kort wandelingetje naar het smalle deel van de rivier. lees verder…
Dat er voor ons hotel geen grootmeester architect aan het werk gezet was, hebben we gisteren al ondervonden. Maar deze morgen ontdekten we een nieuwe feature van onze kamer: de beenruimte voor het toilet is ongeveer 15cm. Er zit dus niets anders op dan haaks op de pot te gaan zitten. We waren zodanig groggy lees verder…
Ook vannacht hebben we weer geslapen als engeltjes. Omdat veel plaatsen gisteren gesloten waren, zouden we vandaag onze “grand boucle” doen: alle bezienswaardigheden in de ruimere omgeving van San Agustin. De “self-guided drive” van gisteren was ons zeer bevallen. Ook vandaag zouden we zonder gids rondrijden. De Salto Del Mortiño was onze eerste bestemming. De lees verder…
Bij het slapengaan gisterenavond merkten we dat dit hotel geen enkele vorm van geluidsisolatie heeft. Toch waren het niet onze onderburen noch hun debiele keffer die ons om 6u wakker maakten. Neen, in een naburig hotel werd de “sfeermuziek” aangezet. Bij het boeken hadden we toch eens beter op de kaart moeten kijken, want we lees verder…
Gisterenavond voelden we ons —zacht uitgedrukt— niet 100% gelukkig met de omstandigheden waarin we verzeild waren. In de loop van de nacht is dat nog drastisch verslechterd. De drie honden op de rancheria hadden duidelijk last van de volle maan, holden de hele tijd van hot naar her en kefferden erop los dat het het lees verder…
We hadden vandaag slechts één doel: eindelijk een geocache vinden in Colombia. Er liggen er slechts 163 in het hele land en voornamelijk geconcentreerd in de grote steden, die wij op deze reis opzettelijk links lieten liggen. Er lagen twee caches in het Tayrona National Park. Volgens het hotel was het heel eenvoudig om de lees verder…
